Waar waart gij in mei 1968?

TOT MIJN HERINNERINGEN behoren ook deze aan mijn politiek engagement in een klein trotskistisch partijtje. Hier⇲ en daar⇲, her⇲ en der⇲ vind je stukjes waarin ik het over die tijd heb. Een (nog) oude(re) trotskist — nu post-trotskist — heeft daarop gereageerd: ‘Fantastisch wat jij doet, Flor. Maar goed dat je ons confronteert met de eigen geschiedenis. Ik had het vandaag nog (…) over de grandioze fouten die we in de partijopbouw gemaakt hebben: de uitbouw van het megalomane bolwerk in Brussel, ten koste van de inplanting op het terrein (…)’

Ik herinner me dat bolwerk in de Brusselse Washuisstraat. Wat ik me niet herinner is dat iemand dat project toen contesteerde als storend voor ‘de inplanting op het terrein’. Ik wil maar zeggen: er is veel wat ik niet weet.

In oktober 2016 verneem ik het overlijden van Guy Desolre. Dat is een bekende naam in het Belgische trotskisme, medestichter van de RAL. Ik vraag enkele kameraden of eraan dat overlijden aandacht besteed wordt. Niemand reageert. Ik heb het hier⇲ dan maar zelf gedaan.

Zo'n anekdoten vallen me te binnen terwijl ik Left Americana (°) aan ’t lezen ben, waarin Paul Le Blanc⇲ in het verleden van de Amerikaanse linkerzijde duikt. Zijn onderzoek start met Haymarket, 1886 en eindigt met Occupy, 2011. In veertien essays belicht hij ervaringen die zijn kleinkinderen van nut kunnen zijn, mochten ze in de politieke voetsporen van opa willen treden.

Le Blanc heeft zelf deel uitgemaakt van de SWP (Socialist Workers Party) die in de Verenigde Staten verschillende keren een invloed verwerft die het ledental ver overtreft. Vandaag is die SWP⇲ nog een schim van wat ze ooit geweest is. In die zin is ze vergelijkbaar met de Belgische SAP⇲: zowel de Belgen als de Amerikanen hebben fouten gemaakt die tot een implosie geleid hebben. Dat zijn wellicht niet dezelfde fouten, maar sommige zijn dat misschien wel. Hoe dan ook: jonge Amerikanen hoeven die fouten niet over te doen. Le Blanc ontbloot zowel te mijden valkuilen als bronnen waaraan de jonge activist zich kan laven. Zo bespreekt hij ook drie memoires (°°) van oudgedienden, mensen die het reilen en zeilen van de SWP goed kennen, omdat ze het zelf aangestuurd hebben. Leslie Evans⇲ was onder meer de uitgever van het theoretisch tijdschrift, Peter Camejo⇲ is wellicht de indrukwekkendste trotskistische kandidaat voor het US-presidentschap geweest en Barry Sheppard⇲ heeft de kelk van de neergang tot op de droesem geledigd.

Veelal zijn Evans, Camejo, Sheppard en Le Blanc het met elkaar eens en oneens, maar wat ik zeggen wil: allen hebben ze het de moeite waard gevonden om hun ervaringen aan een volgende generatie door te geven.

Flor Vandekerckhove⇲

(°) Paul Le Blanc, Left Americana. The Radical Heart of US History. 2017. Haymarket Books, Chicago. USA. 304 pp.

(°°) Peter Camejo, North Star: A Memoir. 2010. Haymarket Books, Chicago. USA. — Leslie Evans, Outsider’s Reverie: A Memoir. 2010. Boryana Books, Los Angeles, USA. — Barry Sheppard, The Party: A Political Memoir Volume 1: The Sixties. 2005. Resistance Books, Australië. 354 pp. / The Party: A Political Memoir Volume 2: Interregnum, Decline and Collaps, 1973-1988. Resistance Books. 349 pp.

Al die boeken kun je o.m. bij Amazon kopen. Deze van Sheppard kun je hier⇲ ook gratis downloaden.