Vannacht droomde ik van Karin

Links: het terras van 't Galgenhuis. Rechts: het rijtuigje uit mijn droom staat hier⇲ op pinterest. De maker, Petr Válek (°1976), is beeldend kunstenaar, muzikant, performer en geluidskunstenaar, hij woont in Tsjechië. Hij laat zich vooral inspireren door de jaren tachtig. Straatkunst en graffiti begonnen in die tijd erkenning te krijgen, waaronder belangrijke kunstenaars als Jean-Michel Basquiat⇲, Keith Haring⇲ en Kenny Scharf⇲. Petr Válek tekent present op Facebook. Wil je kennis maken met deze merkwaardige mens, klik hier⇲, ik ben fan.

 

Telkens ik me ’s morgens een ietwat gestructureerde droom herinner, probeer ik die dezelfde dag nog te noteren. Ik zie dat De Laatste Vuurtorenwachter er al vijfentwintig staan heeft, ’t was wel enige tijd geleden dat ik er nog een kon aan toevoegen. En zoals het veelal in die dromen gaat: ik geraak weer eens niet weg.

MET KARIN zit ik op ‘t terras van ’t Galgenhuis⇲ aan de Gentse Groentenmarkt⇲. Nu en dan staat ze op om oud-bekenden te begroeten, telkens een soortement jongere versie van mezelf. Dat vind ik niet prettig, omdat die versies me tonen hoe oud ik inmiddels wel geworden ben, iets wat bevestigd wordt door tal van omstanders die me omwille van mijn leeftijd opvallend kritisch, zelfs vijandig aankijken. Een vuistgroot rijtuigje rijdt het terras op en stopt op de dorpel van 't café. Petr Válek manipuleert het chauffeurtje, wat door het terraspubliek op luid gejoel onthaald wordt. Dat zint Válek niet en hij tovert een groot, langharig, zwart konijn tevoorschijn, dat wild tussen de stoelen en tafels rent, her en der chaos veroorzakend. Ik besef dat ik in een performance verzeild ben, waarin ik de rol van oude man vervul. Ik moet zien weg te komen, maar besef dat het me niet zal lukken.
Flor Vandekerckhove⇲