 |
| Om De Laatste Vuurtorenwachter enige bekendheid te geven, wend ik me al eens tot Facebook, waar mijn pagina met een gefotoshopte hoofding opent. |
Daar moet ik weer aan denken, nu hier bezijden te lezen staat dat De Laatste Vuurtorenwachter inmiddels meer dan een miljoen page views telt — niet weinig voor de literaire blog van een minor writer — waardoor ik me de warenhuisslogan mag toe-eigenen, zeggend: Een miljoen paginaweergaven dat moet je verdienen, elke dag. En ’t is waar ook, ik post elke dag wel iets.
Al die mensen komen niet zomaar naar de blog, het internet is zo groot, diep, dik & ver dat je die page views moet lokken. Daar komt mijn ervaring in de reclame me van pas, reclame is immers als fietsen, eens je ’t kunt, gaat het nooit meer weg.
Het Visserijblad⇲ dat ik in 1988 in handen nam, had geen reclamebudget — het had zelfs geen budget tout court! — maar ik wist wel journaille te bespelen. Dit is bijvoorbeeld wat Michel Follet⇲ zegt, wanneer Humo hem op 12 maart 1992 interviewt. ‘Ik heb ooit iets willen maken over mensen die hun leven bewust een andere wending laten nemen: ik ken iemand van een jaar of veertig die in een reclamebureau werkte en werkelijk zákken geld verdiende; van de ene dag op de andere heeft hij zijn carrière opgegeven en is hij teruggegaan naar zijn geboortestreek, de kust. Daar geeft hij nu een blaadje over de visserij uit en voor de rest leeft hij van het bestaansminimum. Inmiddels heeft hij ook een roman geschreven. Zulke mensen interesseren mij.’ Het is niet allemaal waar, wat Pollet daar over mij beweert, maar ’t staat toch zwart op wit in HUMO.
Genoeg! Laat me dit stinkend stukje eigen lof afronden met een populaire catchphrase, waarmee Emiel Goelen⇲ bij leven en welzijn telkens zijn consumentenprogramma afsloot: ‘U kijkt toch ook’⇲.
Flor Vandekerckhove⇲
Proficiat! Hop naar het volgend miljoen!
BeantwoordenVerwijderenLeuk 😀
BeantwoordenVerwijderen