De reclamekaravaan

Het hoort bij de leeftijd. Je kijkt terug op een mensenleven, het jouwe, en je probeert er de zin van te ontrafelen. Onderweg stoot je op episodes die je niet meer voor mogelijk houdt. Zo neem ik in 1975 deel aan de Ronde van Vlaanderen. In een langgerekte reclamestoet rij ik voor de renners uit. Op onze auto’s staan luidsprekers waarmee we om ter meest lawaai maken. Als je dat een halve eeuw later overdenkt, vraag je je toch af: wat was daar de zin van? Voor het leven, bedoel ik. Zeker, ik heb daar Eddy Merckx zien winnen↗︎; zeker, het bedrijf waarvoor ik in die tijd ijverde, inspireert me tot vandaag↗︎, maar voor de rest? Stond er iemand langs de weg die aan mijn reclameboodschap een boodschap had? Heb ik daar, zoals in dat liedje↗︎ een steen verlegd? Godver neen.
In mijn koekendoos met foto's ga ik op zoek naar voorbeelden die mijn stelling ondersteunen. We schrijven 1954. Er is veel te doen: Oekraïne krijgt van Rusland de Krim cadeau, België krijgt een nieuwe regering, de Fransen krijgen op hun donder in Vietnam, Ernest Hemingway krijgt de Nobelprijs, iedereen krijgt iets en Bredene krijgt voor de zevende keer een cavalcade↗︎. 

Kijk eens! De reclamekaravaan passeert het overvolle terras van l’Espérance↗︎. Foto 1: de vrachtwagen maakt reclame voor een bier waarvan ik nooit gehoord heb: Vondel. Daarna komt een speciaal voor cavalcades ontworpen camionette ons melden dat groothandel Elvepe↗︎ bananen slijt. De derde foto toont ons een camion zonder meer… Zeg nu zelf: hebben al die chauffeurs daar hun tijd niet vergooid? Waren ze niet beter naar ’t strand getrokken, zoals die indrukwekkende stoet op foto 4 die na een luie zondagmiddag mooi gebruind huiswaarts keert? 
Ik zit daar nu wel een beetje mee te lachen, met die oude karren, maar ’t was toch weer aangenaam verpozen tussen m'n herinneringen en is het niet zoals Godfried Bomans het destijds al zeide: ‘Het aardigste van plezierige dingen is de herinnering.’

Flor Vandekerckhove↗︎

P.S. Op 2 april overhandigt de gemeente Bredene me haar Cultuurprijs. Vanaf die dag is ook ‘Leren schrijven’ beschikbaar, mijn nieuwe e-boek. Daarin vertel ik u over schrijvers die me geïnspireerd hebben. Daniël Crabeels levert een spetterende inleiding. Het boek is daarenboven een parel van digitale vormgeving, al zeg ik het zelf. U kunt zien of 't waar is door het boek vanaf nu te bestellen. Doe het!, ’t is gratis, 't is een geschenk aan mijn lezers. Vraag ernaar via liefkemores@telenet.be↗︎ en het boek valt op 2 april in uw mailbox.

‘Schrijvers zijn geen schrijvers, maar mensen die schrijver willen worden. Zoekers. Altijd op weg naar een juiste vorm ergens, een thuis, ooit.’

Saskia De Coster