Herinneringen aan Mon Castel

IN BREDENE-DUINEN, in de Prinses Marie-Josélaan, komt er, ter hoogte van het park Ramakers, een straat uit die Kasteellaan heet. Die naam heeft te maken met een villa die indertijd op ’t einde van die Kasteellaan stond en Mon Castel heette. Dat ‘kasteeltje’ (links op de historische foto), gebouwd in de jaren twintig, was eigendom van een Gentse ondernemer die nog meer villa’s in die Marie-Josélaan bezat, zoveel zelfs dat de laan tot in 1939 zijn naam droeg, Marc Samdamlaan. In heel die wijk verwezen de straatnamen trouwens naar rijkaards die er de hand op gelegd hadden. Ik schreef daar eerder al een stukje over dat je hier⇲ vindt. Maar wat ik me nog altijd afvraag: zou die Samdam ook deze van de lederwaren zijn; naam die ook vandaag nog op winkeletalages te lezen valt? Ik zal het eens aan architect Erwin Mahieu vragen, die zo’n dingen weet.

Er zijn nog namen van Mon Castel-bewoners bekend. Roland Van Loo⇲ herinnert zich daar een lusthof met speeltuintje: schommel, tennisveld, vijver… Roland herinnert zich ook namen van zijn speelkameraden in het tuintje van Mon Castel: Lucien Samijn⇲, Yves en Jacques Danneels, André De Kuyper⇲, Ghislain Maertens… Binnen in de villa was er een gelagzaal, zegt hij. Uitbater was ene Compernolle die later in Bredene soep vent. Na de Compernolles wordt de villa korte tijd bewoond door de familie Heymans. 

Ook ik herinner me de tijd dat Mon Castel bewoond werd; niet door Samdam, niet door Compernolle, wel door een familie die het huis huurde en waarvan het zoontje, Joost, bij mij in de kleuterklas zat. Die mensen waren geen Bredenaars — ze waren een beetje anders dan wij, hadden een soort joviale openheid — frivoliteit? — die me als kind opviel en die ik misschien wel kosmopolitisch mag noemen, of tenminste ‘steeds’ (als ‘van de stad') — en ik denk niet dat ze er lang gebleven zijn. De vader had, meen ik me te herinneren, een vertegenwoordiging in koffie en/of koffieserviezen. In elk geval is het zo dat ik met mijn moeder in dat huis geweest ben en dat die aanwezigheid in mijn herinnering met een koffieservies verbonden is. Ik herinner me het stro dat in Mon Castel zomaar op de vloer lag, uit kisten waarin die serviezen verpakt waren. Hoe dan ook, Ik denk dat die familie de laatste was die het huis bewoonde. Klopt, zegt Luc Blomme, hij voegt eraan toe: 'Mon Castel werd midden de jaren 50 bewoond door het gezin Vermeersch. Kamiel deed o.a.handel in koffie en trachtte het park wat op te fleuren. Hij was fervent toneelspeler die zijn rol nooit kende en op het podium haast met zijn hoofd in de souffleursbak zat. Hij speelde ook meermaals Sinterklaas op school'. In Bredene Retro voegt Liliane Mortier daar nog de namen aan toe van twee zussen Vermeersch, Leen en Griet. Ze weet ook dat de familie daarna in Koksijde ging wonen.

In 1981 werd het inmiddels vervallen Mon Castel aangekocht door de gemeente en gesloopt; de gronden worden omgevormd tot het huidige Park Ramakers dat in 2009 heringericht werd; vandaar de weelderige bomen op de hedendaagse foto.

Bewaard zijn wel de twee in cottagestijl opgetrokken villa’s die daar al eerder gebouwd werden. Ze heten respectievelijk Onze Rust (nummer 15) en Joséphine (nummer 17). Boven de deur van deze laatste is de naam te lezen en hoger wordt het bouwjaar 1912 vermeld. Ik heb de foto niet helemaal onder dezelfde hoek kunnen nemen, wat destijds braakliggende grond was, is nu de tuin van een woning.

Flor Vandekerckhove⇲

[Dit stukje werd in 2015 in De Laatste Vuurtorenwachter gepost. In 2024 redigeer ik het opnieuw ten behoeve van de FB-groep Bredene Retro.]