Het geheim

Na de publicatie van Sluipweg, een stukje dat ik over mijn grootvader schreef, kreeg ik van mijn nicht Nadine een briefje waarin ze me erop wees dat die grootvader stierf toen hij 63 was, een leeftijd die ik toen ook al enige maanden geleden bereikt had.  Ik kon haar niet tegenspreken, want ze had gelijk.
Het is inderdaad zover. Ik behoor nu tot de ouderen en de marketingterm senioren zal daar niets aan veranderen.  Dat ik daartoe behoor, zie ik ook aan deze blog waarin merkwaardig veel fragmenten staan die memoires genoemd worden, stukjes waarin een mens op zijn leven terugblikt. Ik zie het ook aan de reacties van lezers, want ja, deze blog wordt wel degelijk gelezen, vooral door andere ouderen die mijn verhalen nostalgisch noemen, eraan toevoegend dat ze daarvan houden, en die me aanmoedigen ermee door te gaan.

Ik hou ze al enkele jaren in de gaten, de ouderen. Als ik door het raam van een café naar binnen kijk, zie ik ze daar een kaartje leggen, ik zie ze in de bibliotheek gratis kranten lezen, ik zie ze buiten petanque spelen, en ik zie hoe ze zich in 't zweet fietsen, terwijl wie jonger is zich in 't zweet aan 't werken is.

Tot enige jaren geleden had ik een bureau waar iedereen zomaar kon binnenspringen. Dat werd ook veel gedaan, vooral door ouderen, want ja, die hebben tijd te over. Mijn schaars toegemeten tijd zaten ze daar dan uitgebreid te verbeuzelen. Maar wat kon ik ertegen doen? Ik kon die mensen niet zomaar aan de deur zetten, want ja, het waren ouderen. 
Dus heb ik van de nood een deugd gemaakt. Ik heb ze uitgevraagd en van hen geleerd hoe je ‘t best oud kunt worden. Nu ikzelf tot deze leeftijdscategorie toegetreden ben, wil ik de hun ontfutselde wijsheid op mijn beurt aan een volgende generatie doorgeven. 
Vraag: hoe zorg je ervoor dat je niet al te stram wordt? Antwoord: doe die auto weg en ga fietsen! Vraag: hoe zorg je ervoor dat je niet chagrijnig oud wordt? Antwoord: doe die auto weg en ga fietsen! Vraag: hoe vermijd je een hartaanval? Antwoord: doe die auto weg en ga fietsen! Vraag: hoe kun je met een klein pensioentje rondkomen? Antwoord: doe die auto weg en ga fietsen!  U begrijpt wel dat de antwoorden oorspronkelijk genuanceerder waren, meer omvattend, veelzijdiger en vooral uitvoeriger, maar dat ik ze hierboven in een slogan samengevat heb, in wat jonge mensen een oneliner noemen.  

Ik deed mijn auto weg. Het duurde vervolgens nog enige jaren vooraleer ik de laatste vraag durfde te stellen. Maar er was geen ontkomen aan. Hoe ouder ik werd, hoe meer de vraag zich opdrong.  Nadat mijn nicht dat briefje geschreven had, stelde ik hem uiteindelijk toch. ‘Hoe komt het eigenlijk’, vroeg ik aan een mens die nog ouder was dan ik, ‘dat men me nooit verteld heeft dat alles gewoon beter wordt als je ouder bent?’ Hij keek schichtig om zich heen om er zeker van te zijn dat niemand mijn vraag gehoord had. Daarna hield hij zijn hand schuin voor zijn mond om eventuele liplezers het liplezen te beletten en toen zei hij in mijn oor: ‘Sssssst, zwijg stil, laat ze in hun waan, dat mogen jonge mensen niet weten, dat is ons geheim. ’

Flor Vandekerckhove
Wie hieronder op een van de labels drukt, vindt verder in de blog nog soortgelijke stukken.