donderdag 19 november 2020

De Nobelprijs en ik

— Links: Louise Glück in 1977. Midden Louise Glück gefotografeerd door Sigrid Estrada. Rechts Louise Glück draagt thuis bij Norman Mailer voor uit eigen werk. New York, 24 mei 1968 © Fred W. McDarrah / Getty Images. —


NOG DEZELFDE dag dat Louise Glück de Nobelprijs voor literatuur binnenrijft, stuurt Daniël Crabeels me een fragment uit onderstaand gedicht. Glück worstelt daarin met de vergankelijkheid van het geheugen en met het isolement dat eruit voortvloeit. Pakkende poëzie, zowel voor Crabeels als voor mij, gezien de drempel waarvoor we staan. Ik antwoord hem meteen: ‘Zo waar! En nu zij de hoofdvogel afschiet, moet ik haar niet eens vertalen, dat gaan anderen wel doen; haar succes is als een stront hé en de vliegen zijn dan sofort van de partij.’ 
Dat van die vliegen op een stront blijkt ferm tegen te vallen. Inmiddels zijn we alweer een maand ouder en tenzij ik er overheen lees is ’t zo dat Averno I, dit supermooie gedicht dat ons zo aanbelangt, nog steeds niet vertaald werd. Dus graai ik naar mijn leesbril en zoek het hele gedicht op (°), vervolgens grijp ik naar mijn met groene inkt gevulde dichterspen en vertaal op geheel eigen wijze het gedicht, en dat, zoals steeds, ten behoeve van mijn lezerskorps, klein maar fijn.

(°) Averno I: in Louise Glück. Averno. 2006. Carcanet Press Ltd. 79 pp. Nog andere gedichten uit de bundel vind je op https://thefloatinglibrary.com/averno/ [Met dank aan Jean-Lou Van Wassenhove voor de opmerking, waardoor ik een vers aanpaste in: 'Het is vreselijk om alleen te zijn. / Ik bedoel niet om alleen te leven — / alleen te zijn, waar niemand je hoort.']


2 opmerkingen:

jean-lou zei

Is it terrible to be alone.
I don't mean to live alone-
to be alone, where no one hears you.

Ik denk dat dit anders vertaald moet worden:

Het is verschrikkelijk om alleen te zijn.
Niet het alleen leven, maar het alleen zijn.

De dichter heeft er niet noodzakelijk moeite mee om alleen te leven/wonen, maar wel met het alleen zijn in het hoofd. De geestelijke eenzaamheid is veel zwaarder dan de fysieke eenzaamheid. Om dit onderscheid nog duidelijker te maken staat "be" ook cursief geschreven.

Met vriendelijke groeten en bedankt voor het leesplezier.
Jean-Lou Van Wassenhove

De laatste vuurtorenwachter zei

Bedankt Jen-Lou voor je terechte opmerking. Ik heb het vers, zoals je ziet, inmiddels aangepast. Groet, Flor