 |
| Mijn ouders hadden daar geen tijd voor, ’t waren altijd ‘zomerhuurders’'⇲ die me mee naar het strand namen. Links: met de Antwerpenaars Jeanine Lacan en haar moeder op 't strand. Rechts, de Meir in Antwerpen (begin jaren vijftig), waar de Lacans een tabakswinkeltje uitbaatten. |
IN DE VOLKSMOND heetten ze wel ‘de vrimde’ (de vreemden), maar in de praktijk ontstonden hechte vriendschappen. Ik herinner me de Lacans die op de Antwerpse Meir een tabakswinkel uitbaatten. Jaarlijks huurden ze bij ons een zomerappartement. We zijn ook bij hen op bezoek geweest. Ik herinner me de drukte van de Antwerpse Meir, het piepkleine maar overvolle en drukbezochte winkeltje van Lacan, dat hem als ’t ware de tijd niet gunde om een zin af te maken. Toen die Lacans na enige jaren niet langer naar het appartement kwamen, voelden we dat vreemd genoeg een beetje aan als verraad. (Flor Vandekerckhove⇲)
 |
| 'De vrimde' is een drabble, een verhaal van exact honderd woorden. Ik verzamelde 99 dergelijke verhalen in een boekje. De e-boeken (pdf) van De Lachende Visch zijn gratis. Mail erom (en vermeld de titel): liefkemores@telenet.be⇲. |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten