Een verhaaltje voor het slapengaan (I)

Op de steenweg rijdt een vrachtwagen geladen met stalen platen. Het is erg druk. De chauffeur maakt bruuske manoeuvres, wijkt uit, remt en zet weer aan. Door al dat geweld is de bevestiging van de vracht losgeraakt. Bovenaan ligt nu een ongebonden stalen plaat.

De chauffeur drukt het gaspedaal in, de vrachtwagen schiet vooruit. De losgeraakte plaat volgt een wet van de fysica die zegt dat een voorwerp in rust die rust ook wil behouden. De plaat wil ter plekke blijven liggen terwijl de wagen er met de rest van de vracht vandoor wil gaan. Ja, de dingen hebben elk hun eigen wil. Een fractie van een seconde bevindt die ene stalen plaat zich daardoor in de lucht, terwijl de vrachtwagen er met de rest van(onder)door gegaan is.

In het leven is er, dat weet u ook wel, meer in 't spel dan alleen maar fysica. Ook de wetteloosheid van het noodlot eist zijn deel. Krek op datzelfde, ultrakorte moment passeert daar een achterliggende bromfietser. Die mens is na de dagtaak op weg naar huis.

Vervolgens zijn er twee versies.

De bromfietser snijdt op zijn weg de aldaar in de lucht hangende stalen plaat en wordt erdoor onthoofd. De rijdende bromfiets is eveneens afhankelijk van de natuurkundewetten, meer bepaald van deze die zegt dat een voorwerp in beweging zijn beweging probeert te behouden. De bromfiets zet zijn beweging bijgevolg wetmatig voort en passeert de vrachtwagen die inmiddels alweer stilstaat. Met afgrijnzen ziet de vrachtwagenchauffeur hoe hij voorbijgestoken wordt door een ferm bloedende bromfietser zonder hoofd.

In de andere versie wordt de bromfietser gered door zijn helm. Hij komt thuis en vertelt zijn echtgenote wat hem overkomen is. Intussen maakt hij het riempje onder zijn kin los en de echtgenote ziet tot haar verbijstering dat ‘s mans schedel in de helm achterblijft.

Zo. De keuze tussen de twee versies laat ik aan u over. Morgen vertel ik er nog een. En nu naar bed!
Flor Vandekerckhove