Meer moet dat niet zijn

Grafstenen op de Westerbegraafplaats van Gent. Doordat de burgemeester in de XIXde eeuw besliste dat ook niet-katholieken, en dus ook protestanten, er begraven mochten worden, werd de begraafplaats in de volksmond al vlug ‘het geuzenkerkhof’ genoemd. Rechts: Frank Depreitere, animator van de Gentse Persblog (foto Wim Depoortere.)

ZELF BEN IK een jongen van de kust, geboren in Oostende, getogen in Bredene waar ik nu ook mijn oude dag doorbreng. Mijn kinderen en kleinkinderen daarentegen zijn Gentenaars, net als heel mijn familie langs moederskant. Ik heb er zelf ook gewoond. 
Daardoor komt het dat De Laatste Vuurtorenwachter zijn licht al eens op Gent richt, wat soms een stukje oplevert, inmiddels zijn dat er al zo'n zeventig. Soms word ik daarin geholpen door de persblog.be van Frank Depreitere, een mens met een eigenzinnige kijk op Gent.
Kijk, nu doet hij het weer. November nadert, november dodenmaand, daar wil ik iets over schrijven. Vaag herinner ik me een indrukwekkend grote Gentse begraafplaats waar we in november naar de graven van mama’s overleden familie gingen zoeken. In Franks Persblog stoot ik op een foto van de Westerbegraafplaats. Daar toont hij me een grafsteen die me aan de parler-vrai van de Gentenaars herinnert. De overledene neemt zijn onverbloemde mening mee in het graf: NADA, NOPPES. 'ER IS HELEMAAL NIETS'.
Flor Vandekerckhove⇲

De e-boeken (pdf) van De Lachende Visch zijn gratis. Mail erom (en vermeld de titel): liefkemores@telenet.be⇲.