DE OOSTENDSE HAVENDIRECTIE laat scheepseigenaar Willy Versluys⇲ weten dat het uit de vaart genomen vissersvaartuig Siol van de slipwaysite verwijderd dient te worden. Het scheepje komt nu, zegt Versluys, in de sloop terecht.
Het houten schip heeft een lange geschiedenis die teruggaat tot 1957, wanneer het op de werf van August Loy⇲ in Oostende gebouwd wordt, waar het de naam Siol meekrijgt en het registratienummer O.225. In 1963 wordt de naam Jan-Florent en later wordt dat Norman Kim. Florent Daems⇲ is de laatste reder-garnaalvisser die ermee ter visserij trekt, het scheepje is in die tijd het oudste werkende vaartuig van de Belgische visserijvloot.
Wanneer Daems er in 2006 mee stopt is ‘t al de bedoeling het schip te slopen. Daar steekt Gerrit — Ricky — Lycke uit Zeebrugge een stokje voor. Hij koopt de oude Siol en verkoopt die door aan een kleine vereniging (vzw) die ermee in Zeebrugge toeristische rondvaarten wil organiseren, het scheepje zou dan Petrus komen te heten. (°) Door een sterfgeval in de familie komt het er niet van. Rik Descamps, van de ondernemende vereniging, wijst me er ook uitdrukkelijk op dat het project niet mislukt door financiële problemen, wel omdat de Maritieme Dienst der Kust (eerst dacht hij het Havenbestuur) weigert het scheepje een ligplaats toe te kennen, waardoor de vele inspanningen zinloos worden. De vzw schenkt het schip daarna aan reder Versluys die het naar Oostende laat slepen, waar het in het Vuurtorendok blijft liggen tot het zinkt. Wanneer het gelicht wordt, komt het eerst op de Baelskaai⇲ terecht en uiteindelijk naast de Slipway, op de hoek van Buskruitstraat en Slipwaykaai, waar het een veel gefotografeerde blikvanger wordt. Daar komt nu een einde aan.
Het houten schip heeft een lange geschiedenis die teruggaat tot 1957, wanneer het op de werf van August Loy⇲ in Oostende gebouwd wordt, waar het de naam Siol meekrijgt en het registratienummer O.225. In 1963 wordt de naam Jan-Florent en later wordt dat Norman Kim. Florent Daems⇲ is de laatste reder-garnaalvisser die ermee ter visserij trekt, het scheepje is in die tijd het oudste werkende vaartuig van de Belgische visserijvloot.
Wanneer Daems er in 2006 mee stopt is ‘t al de bedoeling het schip te slopen. Daar steekt Gerrit — Ricky — Lycke uit Zeebrugge een stokje voor. Hij koopt de oude Siol en verkoopt die door aan een kleine vereniging (vzw) die ermee in Zeebrugge toeristische rondvaarten wil organiseren, het scheepje zou dan Petrus komen te heten. (°) Door een sterfgeval in de familie komt het er niet van. Rik Descamps, van de ondernemende vereniging, wijst me er ook uitdrukkelijk op dat het project niet mislukt door financiële problemen, wel omdat de Maritieme Dienst der Kust (eerst dacht hij het Havenbestuur) weigert het scheepje een ligplaats toe te kennen, waardoor de vele inspanningen zinloos worden. De vzw schenkt het schip daarna aan reder Versluys die het naar Oostende laat slepen, waar het in het Vuurtorendok blijft liggen tot het zinkt. Wanneer het gelicht wordt, komt het eerst op de Baelskaai⇲ terecht en uiteindelijk naast de Slipway, op de hoek van Buskruitstraat en Slipwaykaai, waar het een veel gefotografeerde blikvanger wordt. Daar komt nu een einde aan.
Stefaan Pennynck⇲, dit jaar winnaar van de Cultuurprijs in Oostende, onderneemt in extremis pogingen om de Siol op de daar nabij gelegen gerestaureerde helling van gewezen scheepswerf Seghers geplaatst te krijgen, iets waarvoor wel argumenten te vinden zijn. Versluys deelt nog mee dat Dirk Marteel, nazaat van de bouwer-reder van de O.225 Siol, aan een familiegeschiedenis werkt, waarin het scheepje een prominente plaats krijgt.
Flor Vandekerckhove⇲
Flor Vandekerckhove⇲
(°) Meer erover in Het Visserijblad⇲, 6 december 2006.
De digitale publicaties (pdf en EPUB) van De Lachende Visch zijn gratis. Mail erom (en vermeld de titel): liefkemores@telenet.be⇲.
4 opmerkingen:
en zo verdwijnt spijtig genoeg al ons maritiem erfgoed. De zoveelste in de rij ! TRIESTIG !
Jammer
Waarom moet dat daar weg?Ligt daar toch goed. Heel spijtig!
Dankzij jouw post papa, Siol voor altijd in ons hart.
Een reactie posten