 |
Twee keer dezelfde straathoek. Links: de twee huizen rechts naast hotel-brasserie Des Ardennes staan er ook vandaag nog. Foto rechts: een kavel verwijderd van hotel-brasserie des Ardennes staat in de Kasteellaan een klein hotelletje met reclamepaneel op de zijmuur. Ik herinner het me als een café. In mijn (niet altijd betrouwbare) herinnering wordt het uitgebaat door De Facq en heet het Sporting of Sportwereld. (Jean Pierre Declercq bevestigt: 'Het was café-pension Sportwereld, eigenaars waren Firmin De Facq en Marie Smis, mijn grootouders.') |
BREDENE — Twee oude postkaarten, beide tonen dezelfde straathoek. De ene focust op de Driftweg, de andere geeft een inkijk in de Kasteellaan. Eén gebouw staat op beide foto’s: hotel-brasserie des Ardennes. Bestaat niet meer, flatgebouw De Zandberg staat nu op die plaats.
In de sixties is hotel-brasserie des Ardennes een van de plekken waar ik braadkippen uit de winkel⇲ van mijn ouders lever. Ik ken de uitbaters, Alice Boentges en haar echtgenoot Frans Jonckheere, bekend figuur, drie keer op rij prins carnaval, wat hem in 1971 tot keizer maakt. Ik herinner me de vakantiejob van schoolmakkers in de brasserie: Koenraad Levecke⇲, Bert Tas⇲, JP Boentges⇲.
De twee postkaartfoto’s gaan mijn tijd ver vooraf, minstens een ervan dateert van voor de Tweede Wereldoorlog, wellicht doen beide dat, misschien worden de foto's zelfs op dezelfde dag gemaakt. Ik neem er de loep bij. Het reclamepaneel aan de geveltop van de brasserie propageert een mij onbekend biermerk, XL, en het internet leidt me helaas niet naar een brouwer met die naam. Interpreteer ik XL verkeerd als zijnde een biermerk? Het plakkaat vermeldt ook het assortiment bieren: export⇲- helles - bières fines, ik verneem voor ’t eerst iets van een biersoort die ‘helles’ heet, maar kijk, het bier bestaat nog⇲ en ik kan je er een mooi bierglas⇲ van tonen.
Een van die twee foto’s toont de hoekgevel van Hôpital Maritime Roger de Grimberghe, het soort ziekenhuis dat in die tijd aan de kust wel meer voorkomt, zo is er in Middelkerke⇲ een ziekenhuis met dezelfde naam geweest en ook in andere landen is men in die tijd overtuigd van de helende werking van de zee⇲.
Mijn moeder heeft me veel over het sanatorium marin verteld. Het speelt een grote rol in mijn familiegeschiedenis. Om den brode komen de Gentse Aline en haar dochter Henriette in 1934 in Bredene ⇲ terecht, waar dr. Blanckhoff het hospitaal uitbouwt. Aline wordt er strijkster, haar dochter is elf en loopt in Bredene school⇲. Moeder en dochter wonen in het gebouw. Die dochter wordt in 1949 mijn moeder.
Het Hôpital Maritime Roger de Grimberghe bestaat al lang niet meer, ’t heeft de oorlog niet overleefd. Nu staat daar 'Shamrock', een villa-flatgebouw. Wat maakt dat de twee hoekhuizen van die foto’s tot de voltooid verleden tijd behoren.
Over de twee straten valt ook iets te vertellen. Een drift⇲ is een laan (drift, dreef) waarlangs men koeien van het dorp naar de weiden brengt. Had de Driftweg ooit die functie in Bredene? Misschien heeft iemand van Ter Cuere⇲ zich ooit over die vraag gebogen, ik zal het eens vragen.
De herkomst van Kasteellaan⇲ is duidelijk. De straat leidt recht naar Mon Castel⇲, een van de eerste villa’s in de wijk, gebouwd in de jaren twintig. In 1981 koopt de gemeente het vervallen Mon Castel en laat het slopen, het terrein wordt toegevoegd aan park Ramakers⇲. Villa weg, straatnaam blijft. Wat ook blijft zijn de herinneringen: Roland Van Loo⇲ herinnert zich daar een lusthof met speeltuintje: schommel, tennisveld, vijver… Roland herinnert zich de speelkameraden in het tuintje van Mon Castel: Lucien Samijn⇲, Yves en Jacques Danneels, André De Kuyper⇲, Ghislain Maertens… Binnen in de villa was er een gelagzaal, zegt hij. Uitbater was ene Compernolle die later in Bredene soep vent. Na de Compernolles wordt de villa korte tijd bewoond door de familie Heymans. Luc Blomme voegt eraan toe: 'Mon Castel werd midden de jaren 50 ook bewoond door het gezin Vermeersch. Kamiel deed o.a.handel in koffie en trachtte het park wat op te fleuren. Hij was fervent toneelspeler die zijn rol nooit kende en op het podium haast met zijn hoofd in de souffleursbak zat. Hij speelde ook meermaals Sinterklaas op school', zelf herinner ik me het zoontje, Joost zat in m’n kleuterklas.
In de sixties is hotel-brasserie des Ardennes een van de plekken waar ik braadkippen uit de winkel⇲ van mijn ouders lever. Ik ken de uitbaters, Alice Boentges en haar echtgenoot Frans Jonckheere, bekend figuur, drie keer op rij prins carnaval, wat hem in 1971 tot keizer maakt. Ik herinner me de vakantiejob van schoolmakkers in de brasserie: Koenraad Levecke⇲, Bert Tas⇲, JP Boentges⇲.
De twee postkaartfoto’s gaan mijn tijd ver vooraf, minstens een ervan dateert van voor de Tweede Wereldoorlog, wellicht doen beide dat, misschien worden de foto's zelfs op dezelfde dag gemaakt. Ik neem er de loep bij. Het reclamepaneel aan de geveltop van de brasserie propageert een mij onbekend biermerk, XL, en het internet leidt me helaas niet naar een brouwer met die naam. Interpreteer ik XL verkeerd als zijnde een biermerk? Het plakkaat vermeldt ook het assortiment bieren: export⇲- helles - bières fines, ik verneem voor ’t eerst iets van een biersoort die ‘helles’ heet, maar kijk, het bier bestaat nog⇲ en ik kan je er een mooi bierglas⇲ van tonen.
Een van die twee foto’s toont de hoekgevel van Hôpital Maritime Roger de Grimberghe, het soort ziekenhuis dat in die tijd aan de kust wel meer voorkomt, zo is er in Middelkerke⇲ een ziekenhuis met dezelfde naam geweest en ook in andere landen is men in die tijd overtuigd van de helende werking van de zee⇲.
Mijn moeder heeft me veel over het sanatorium marin verteld. Het speelt een grote rol in mijn familiegeschiedenis. Om den brode komen de Gentse Aline en haar dochter Henriette in 1934 in Bredene ⇲ terecht, waar dr. Blanckhoff het hospitaal uitbouwt. Aline wordt er strijkster, haar dochter is elf en loopt in Bredene school⇲. Moeder en dochter wonen in het gebouw. Die dochter wordt in 1949 mijn moeder.
Het Hôpital Maritime Roger de Grimberghe bestaat al lang niet meer, ’t heeft de oorlog niet overleefd. Nu staat daar 'Shamrock', een villa-flatgebouw. Wat maakt dat de twee hoekhuizen van die foto’s tot de voltooid verleden tijd behoren.
Over de twee straten valt ook iets te vertellen. Een drift⇲ is een laan (drift, dreef) waarlangs men koeien van het dorp naar de weiden brengt. Had de Driftweg ooit die functie in Bredene? Misschien heeft iemand van Ter Cuere⇲ zich ooit over die vraag gebogen, ik zal het eens vragen.
De herkomst van Kasteellaan⇲ is duidelijk. De straat leidt recht naar Mon Castel⇲, een van de eerste villa’s in de wijk, gebouwd in de jaren twintig. In 1981 koopt de gemeente het vervallen Mon Castel en laat het slopen, het terrein wordt toegevoegd aan park Ramakers⇲. Villa weg, straatnaam blijft. Wat ook blijft zijn de herinneringen: Roland Van Loo⇲ herinnert zich daar een lusthof met speeltuintje: schommel, tennisveld, vijver… Roland herinnert zich de speelkameraden in het tuintje van Mon Castel: Lucien Samijn⇲, Yves en Jacques Danneels, André De Kuyper⇲, Ghislain Maertens… Binnen in de villa was er een gelagzaal, zegt hij. Uitbater was ene Compernolle die later in Bredene soep vent. Na de Compernolles wordt de villa korte tijd bewoond door de familie Heymans. Luc Blomme voegt eraan toe: 'Mon Castel werd midden de jaren 50 ook bewoond door het gezin Vermeersch. Kamiel deed o.a.handel in koffie en trachtte het park wat op te fleuren. Hij was fervent toneelspeler die zijn rol nooit kende en op het podium haast met zijn hoofd in de souffleursbak zat. Hij speelde ook meermaals Sinterklaas op school', zelf herinner ik me het zoontje, Joost zat in m’n kleuterklas.
