In 1995, tijdens een bezoek aan de Mc Cartneys, leest Allen Ginsberg hun zijn pas gepubliceerde gedicht voor, The Ballad of the Skelletons. Voor zijn lezing ervan in de Royal Albert Hall zoekt hij een begeleidende gitarist. McCartney antwoordt dat hij ’t aan Jeff Beck kan vragen en aan Pink Floydgitarist David Gilmore. ‘Maar’, zegt hij, ‘ik wil ’t ook wel zelf doen.’ Dat hoort Ginsberg uiteraard graag. Op 16 oktober is ’t zover. Ginsberg vertelt erover in een interview↗︎: ‘Paul kwam om vijf uur voor de soundcheck, en hij huurde een loge voor zijn gezin, bracht vrouw en kinderen mee en bleef de hele avond. We vertelden niet wie mijn begeleider zou worden. We stelden hem aan het einde van de avond voor, heel de Albert Hall ging uit de bol en wij brachten het nummer.’ ’t Is inderdaad een prachtig moment, je kunt het hier↗︎ zien en horen, het speelplezier straalt er bij beiden af!
Ginsberg weer: ‘Paul zei dat hij wilde meewerken als ik ’t ooit zou opnemen. Ik maakte een basistrack en stuurde die naar hem op en hij voegde er maracas en drums aan toe. Het gaf body aan het nummer. En ook orgel, hij probeerde daarmee het Al Kooper-effect van de vroege Dylan te krijgen. En gitaar, hij heeft er dus veel werk in gestoken. En we kregen het net op tijd terug om er nog Philip Glass’ op- en aflopende pianoakkoorden aan toe te voegen.’
De opname laat Ginsberg horen, met Philip Glass op keyboards, McCartney op gitaar, drums, Hammond-orgel en maracas, Lenny Kaye op bas, Marc Ribot en David Mansfield op gitaar. Mercury brengt het nummer uit als cd-single in twee versies, waaronder een met opgeschoonde taal voor radio en televisie. (Ook Ginsbergs gedicht ‘New Stanzas for Amazing Grace’↗︎ staat erop, maar zonder bijdrage van McCartney en Glass.)
Gus Van Sant maakt met een krap filmbudget een mooie video van de Ballad, wat voor gevolg heeft dat Allen Ginsberg in dat jaar een onwaarschijnlijke MTV-ster wordt. Eind 1996 is de Beat-dichter immers al 70, er rest hem minder dan een jaar te leven: tot het einde van zijn leven blijft hij dus cultureel en politiek relevant. Da’s schoon, ge moet dat zien, ‘t staat hier↗︎!
Barry Miles. Allen Ginsberg. Beat poet. 2010 Virgin Books. 630 pp. © Barry Miles 1989, 2000, 2010.
De e-publicaties (pdf) van De Lachende Visch zijn gratis. Mail erom (en vermeld de titel): liefkemores@telenet.be⇲.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten