 |
Madame Rachou van het Parijse hotel, in de tijd dat de beatdichters er wonen. (De filmaffiche bewijst het jaartal: 1958.) |
Als ik nog eens in Parijs blijf slapen, zal ’t in Relais Hotel de Vieux Paris↗︎ zijn. Daar zegt een gevelplaat dat William S. Burroughs, Gregory Corso, Allen Ginsberg, Brion Gysin, Harold Norse, Peter Orlovsky en Ian Sommerville er verbleven, groten van de beatgeneration↗︎. Dat is wel niet in dat Vieux Paris, maar in het naamloze pension van madame Rachou, dat op die plek in 1963 de deuren sluit. In die tijd leven daar zestig gasten in 42 kamers. Beddengoed wordt eens per maand verschoond, bedspreien eens per jaar, warme baden alleen op donderdag, vrijdag en zaterdag (uit een enkele badkuip op de begane grond). Elke verdieping heeft een ‘Franse WC’ en er hangt krantenpapier om je kont te vegen. Een kamer kost $ 30 per maand. Klanten mogen hun kamers vrij decoreren, ze mogen er ook koken. De Parijse weduwe wordt een moederfiguur in een beweging die, in een Parijs’ straatje achter de Seine, de naoorlogse Amerikaanse cultuur en politiek zal beïnvloeden: het beat hotel. (°)
Er is altijd al bohème in de rue Git-le-Coeur geweest. In 1930 woont Dorothy Wilde↗︎, nichtje van Oscar, er in het nummer 1. Ook in de jaren dertig heeft surrealist Brion Gysin↗︎ daar een mooi hoekappartement, zonder te beseffen dat hij er twintig jaar later weer zal wonen. E.E. Cummings↗︎ wordt er opgepakt voor wildplassen… De Rachous continueren de bohèmetraditie door te gedogen dat artiesten hun soms liederlijke levensstijl in het hotel ontplooien.
De beats ontvluchten in de jaren vijftig de benauwde Amerikaanse politiek. Parijs is trouwens een traditie bij Amerikaanse schrijvers, de sterke dollar maakt een verblijf er niet erg duur. Met het verblijf van de beatgeneration — 1957 tot ’63 — verwerft het hotel zich een plaats in de wereld van de letteren. William S. Burroughs voltooit er Naked Lunch, boek dat hem in literaire kringen wereldberoemd maakt. De Parijse jaren van Gregory Corso zijn van een intense creativiteit, hij produceert er honderden van zijn beste gedichten. Ginsberg wordt er voor altijd verliefd op Parijs. Brion Gysin ontwikkelt er zijn cut-up. Ian Sommerville ontplooit er z’n Dreamachine… Voer voor tal van aparte stukjes die gaandeweg hun plaats onder dit vuurtorenlicht gaan krijgen.
Flor Vandekerckhove↗︎
Er is altijd al bohème in de rue Git-le-Coeur geweest. In 1930 woont Dorothy Wilde↗︎, nichtje van Oscar, er in het nummer 1. Ook in de jaren dertig heeft surrealist Brion Gysin↗︎ daar een mooi hoekappartement, zonder te beseffen dat hij er twintig jaar later weer zal wonen. E.E. Cummings↗︎ wordt er opgepakt voor wildplassen… De Rachous continueren de bohèmetraditie door te gedogen dat artiesten hun soms liederlijke levensstijl in het hotel ontplooien.
De beats ontvluchten in de jaren vijftig de benauwde Amerikaanse politiek. Parijs is trouwens een traditie bij Amerikaanse schrijvers, de sterke dollar maakt een verblijf er niet erg duur. Met het verblijf van de beatgeneration — 1957 tot ’63 — verwerft het hotel zich een plaats in de wereld van de letteren. William S. Burroughs voltooit er Naked Lunch, boek dat hem in literaire kringen wereldberoemd maakt. De Parijse jaren van Gregory Corso zijn van een intense creativiteit, hij produceert er honderden van zijn beste gedichten. Ginsberg wordt er voor altijd verliefd op Parijs. Brion Gysin ontwikkelt er zijn cut-up. Ian Sommerville ontplooit er z’n Dreamachine… Voer voor tal van aparte stukjes die gaandeweg hun plaats onder dit vuurtorenlicht gaan krijgen.
Flor Vandekerckhove↗︎
(°) Barry Miles. Beat Hotel. Allen Ginsberg, William Burroughs & Gregory Corso à Paris 1957-1963. Uitg. Le mot et le reste. 2011. Vertaling van ’t Engels in ’t Frans Alice Volatron. 302 pp.
 |
De e-boeken (pdf) van Flor Vandekerckhove zijn gratis, en dat geldt ook voor dit essay. Mail erom (en vermeld de titel): liefkemores@telenet.be↗︎.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten