Gerry Healy, de Pol Van Den Driessche (*) van het trotskisme

Links: Trevor Griffiths (foto Jo Clauwaert). Midden: Pol Van Den Driesche. Rechts: Vanessa Redgrave in 1974, terwijl ze campagne voert voor de Workers Revolutionary Party van Gerry Healy.

Het begint met een boek dat Jo Clauwaert me toestopt, een scenario van Trevor Griffiths, u bekend als een van de scenaristen van de film Reds. Ik googel Trevor Griffiths en mijn oog valt op A New World: A Life of Thomas Paine by Trevor Griffiths. Er staan foto’s bij, en godver, ook een portret dat Jo van Griffiths geschoten heeft. Wel wel, een foto van de Gentse Clauwaert op een Amerikaanse website.

Ik blijf daar een wijl hangen, het is het uithangbord van de International Committee of the Fourth International (ICFI), een van de vele trotskistische splinters. Door mijn politieke verleden ken ik wel een en ander van lambertisten, pablisten, posadisten, morenisten en andere rare tisten, zoals de healisten. 

Die healisten worden genoemd naar hun leider, de politieke avonturier Gerry Healy. Van deze Gerry verneem ik voor het eerst iets in 1985. In dat jaar beschuldigen zijn partijleden hem vrouwelijke activisten lastig te vallen. Dat maakt ophef. Ik herinner me een vergadering waarop iemand een Engelse krant onder de neus van Ernest Mandel duwt, waarin onthuld wordt dat die Gerry zijn poten niet kan thuishouden. Mandel geniet zichtbaar van Healys afgang.

Healy komt in 1985 in de positie te staan die ook Pol Van Den Driessche later bezet. 
Ik herinner me dat Healy tegen de aantijgingen verdedigd wordt door de actrice Vanessa Redgrave die tot zijn club behoort. Gerry heeft veel artistiek volk rond zich verzameld. Ook Trevor Griffiths — waarmee dit stukje opent — blijkt door deze vreemde politicus gecharmeerd te worden, in zijn stuk The Party voert hij Healy welwillend ten tonele in de figuur van John Tagg.

In/rond het partijtje van Healy, dat een tijd lang zelfs een dagblad(!) uitgeeft, is inderdaad nogal wat artistiek volk te vinden: film- en theaterregisseurs als Ken Loach en Roy Battersby; auteurs als Jim Allen, Trevor Griffiths, John Arden, Margaretta D’Arcy, David Mercer, John McGrath, Colin Welland, Neville Smith, Tom Kempinski en Troy Kennedy Martin; producenten / uitgeversTony Garnett, Kenith Trodd en Roger Smith; journalist Francis Wyndham; kunstenaar David King; veel acteurs ook, waaronder Tony Selby, Jack Shepherd, Frances de la Tour, Malcolm Tierney, David Calder, David Hargreaves, Vanessa Redgrave en ook haar broer Corin, alhier minder bekend dan zijn zuster, maar wel te zien in In the Name of the Father (1993), Four Weddings and a Funeral (1994), Persuasion (1995) and The Forsyte Saga (2002).  

Ja, dat is toch van een ander niveau dan de miss België kandidaten waarmee Pol Van Den Driessche zich later pleegt te omringen. Gerry wordt tegen de aantijgingen verdedigd door Vanessa Redgrave, Pol moet het met Mia Doornaert doen. Van Den Driessche waant zichzelf al burgemeester van Brugge, maar Healy denkt dat hij de Lenin van Groot-Brittannië is.  Hoe miniem dat trotskisme ook geweest mag zijn, het is blijkbaar toch van een ander kaliber dan wat de N-VA ons vandaag laat zien.

Tijd om af te ronden. Rest me nog een naam voor dit vreemde stukje te bedenken. Waarover gaat dit uiteindelijk? Wat denk je van ‘Gerry Healy, de Pol Van Den Driesche van het trotskisme’? Of is dat eróver?

Flor Vandekerckhove⇲

(*) Pol Van Den Driessche is een Belgisch politicus, actief in de nationalistische NVA, die in het jaar dat ik dit stukje schreef, van onwelvoeglijk gedrag beschuldigd werd. Hij was in de running om burgemeester van Brugge te worden, maar moest toen een stap terugzetten.