![]() |
— De klasfoto dateert van 1959. Dat het groepje omrande
knapen (zie ook inzet) naast elkaar staat is geen toeval: het zijn drie makkers,
gezworen kameraden zelfs. Vandaag, zestig jaar later, zien ze elkaar weer. [Elders in de blog vind je ook stukjes over anderen die op de foto staan: Patrick Van Molle,
Hugo Pauwels,
Noël Denys,
Chris Stuyts
(†), Erik Poppe,
Marcel Van Paemel
(†), Dirk Berchmans,
Jean-Pierre Boentges,
Robert
Devisch (†) en Louis Van Cleven
(†) Voor de namen van die 34 jongens: klik hier. —]
|
We zijn tien jaar en we hebben een lijflied: ‘Wij zijn gezworen kameraden / Wij zullen elkander nooit verlaten / Wij zijn bijeen / En we blijven ondereen / Wij zullen elkander nooit verlaten.’ We zingen het, we menen het, we zweren het. Vast staat bijvoorbeeld dat we samen onze legerdienst gaan rondmaken. Dat heeft met een film te maken die we in de parochiezaal te zien krijgen, een komedie, waarin drie miliciens er een zootje van maken.
Het leven beslist er anders over, zelfs vroeger dan verwacht. Ivan Steen komt als veertienjarige in
vaders loodgieterij terecht, Freddy tref je op die leeftijd al op Versluys’ bouwwerven
aan en ikzelf begin aan een krinkelend winkelend levenspad dat me van hot naar
her brengt. Ik denk niet dat we elkaar gedrieën nog samen gezien hebben.
In Bredene hebben we nu, zestig jaar later, voor het eerst weer afgesproken, Ivan Steen, Freddy Versluys en ik. Van de drie blijkt Ivan — Vaantje — degene te zijn die honkvast genoemd mag worden. Hij trouwt met een meisje uit de buurt, blijft de zaak ter plekke tot aan z'n pensioen uitoefenen en woont vandaag nog altijd in de wijk waar hij getogen is. In dat honkvaste verschillen we fel, maar Vaantje en ik hebben vandaag ook wel dingen gemeen: we zitten bijvoorbeeld graag in onze zetel.
In Bredene hebben we nu, zestig jaar later, voor het eerst weer afgesproken, Ivan Steen, Freddy Versluys en ik. Van de drie blijkt Ivan — Vaantje — degene te zijn die honkvast genoemd mag worden. Hij trouwt met een meisje uit de buurt, blijft de zaak ter plekke tot aan z'n pensioen uitoefenen en woont vandaag nog altijd in de wijk waar hij getogen is. In dat honkvaste verschillen we fel, maar Vaantje en ik hebben vandaag ook wel dingen gemeen: we zitten bijvoorbeeld graag in onze zetel.
Van de drie is Freddy — thans Fred(je) voor de vrienden — ongetwijfeld
de succesrijkste. Hij somt pakhuizen, gronden en bouwprojecten op, heeft het
over aantallen torenkranen en oldtimers, auto’s en moto’s. Verder onderscheidt hij
zich van Ivan en mij doordat hij van geen ophouden weet, je moet hier maar
eens kijken. (*)
Veel gezinsleven is aan Freddy niet besteed geweest, daarin lijken hij
en ik dan weer op elkaar. Vaantje kijkt monkelend toe terwijl Fred en ik elkaar overtroeven met wilde verhalen over foute vrouwen die via ‘t bed in
ons leven beland zijn. Neen, we moeten voor elkaar niet onderdoen, wat iets wil
zeggen, al weet ik niet goed wat.
Nog verschillen en gelijkenissen. Fred volgt nog altijd van dichtbij de
motorcross waarin hij destijds zo uitgeblonken heeft. Ivan en ik daarentegen hebben
afgehaakt van het wielergebeuren dat we sinds Marcel Seynaeve gingen volgen, Ivan heeft dat
later zelfs als actief bestuurslid gedaan bij de Duinensprinters, een legendarische
naam voorwaar. Maar neen, die tijd is voorbij.
Ah, drie knapen, drie oud-makkers, drie verschillende levens die er
drie verschillende mensen van gemaakt hebben. Terwijl het gesprek voortkabbelt
vraag ik me af hoe de tafel er zou uitzien mochten we alle drie onveranderd
gebleven zijn. Voor iemand met mijn fantasie is dat maar een kleine moeite,
kijk ik heb er zelfs een foto van gemaakt.
Flor Vandekerckhove
(*), Wat je op die site te zien krijgt mag je niet verwarren met de
veelbesproken projecten van zoon Bart. Bouwconcept
Freddy Versluys is de onderneming die Freddy pas heeft uitgebouwd nadat
zijn zonen op eigen benen verder gingen.