 |
— Links toont een pijl waar de schacht van de onderaardse gang zich bevindt. Rechts: de schacht gefotografeerd,
thans niet meer te zien, noch te bereiken door de begroeiing die de plek overwoekerd heeft. — |
Nooit eerder zijn we vanuit Bredene via de duinen zover geraakt. Wie is er die dag bij? Ivan Schamp? Freddy Versluys? Ivan Steen? Norbert Olders? Wijlen Koenraad Levecke? Is Ronny David van de partij? Marc Loy? Dat zijn de namen die me spontaan te binnenschieten. Ik neem u mee naar lang verleden dagen: de jaren vijftig gaan over in de sixties, we zijn pakweg elf jaar. En daar daagt het Fort Napoleon — alhier zeggen we: fort ván Napoleon — voor ons op, een bouwwerk dat we niet kunnen negeren.
Bewapend met stokken besluipen we in gespreide slagorde het imposante gebouw. En zo komt het dat een vijftal knapen een gat in de duinen ontdekt, een verticale schacht die tot diep in het duin doordringt. In de muur zijn ijzeren sporten verankerd als evenveel uitnodigingen om af te dalen. Er volgt enig overleg: doen we het of doen we het niet? Wie durft, wie durft niet? Ik daal als eerste af, maar het is een wankel geheugen dat me deze heldenrol toebedeelt. De schacht mondt uit in een nauwe onderaardse gang die zich horizontaal door het zand boort. Daar is alleen kruipend doorheen te komen, maar op het einde van die tunnel is er wel licht. En zo komen we in een caponnière van het fort terecht. Wat een ontdekking!
De rest van de middag spenderen wij in dat indrukwekkende fort dat er in die tijd dichtgemetseld, verlaten en verwaarloosd bijligt. We ontdekken een open haard waarvan we veronderstellen dat officieren van Napoleon er zich aan gewarmd hebben, we vinden stro dat we in verband brengen met de paarden van het Franse leger en er staat ook een generator die we… negeren.
Pakweg 10 jaar geleden vertel ik de dochter van mijn vriendin over dat avontuur. Samen gaan we naar die onderaardse gang op zoek. En ja, we vinden de schacht wel degelijk, maar afdalen is onmogelijk geworden: een vergrendelde metalen plaat sluit de toegang af. Of hoe de romantiek plaats ruimt voor gezond verstand.
Ik post dit stukje in 2012 en herwerk het volledig in 2020.
Mijn vriend Hendrik Marsman
4 opmerkingen:
Het duinengat!
Vent toch (trekt een 'muile')...maar dat fort van Napoleon... tijdens den halloween Oostende, bleek toch de moeite, wat een tocht! en wat een gedoe(tjes) maar 't was zodanig de moeite , dat een kind niet meer nog eens die toch wilde afleggen (een vriendinnetje, maar evengoed) en ik dacht...goh, het Duinengat! toen was de verbeelding nog van de kinderen. En omgekeerd.
Long time glorie.
Het Halloween gebeuren zal dus voor die kleine het Duinengat zijn voor onze Flor ;-
het was dus echt ....Geert ( Defurne) heeft me daar zoveel over verteld, en ik dacht dat hij een heel levende fantasie had
Echt ? Zeker wel, kroop er ook nog door naar binnen (alhoewel de poort onder het logo van Oostende aan de rechterkant toen al open lag) maar het avontuur lag er overal voor het grijpen en je moest toch weten waar dit je brengen zou. Je kwam inderdaad uit in een kamerke met een schoorsteen met wat graffiti in het duits uit WWI of II. Daarna ging het steevast in een rush de rondgangen door en de afgebrokkelde of stukgeslagen betonnen trappen op naar het dak of gewoon voor de fun zo'n diep erker raam door en als koorddansers over de nokken van de zijvleugels. Ach die zorgeloze tijd nog niet vergald door 'gezond verstand' en overdreven veiligheid alom. Toen je als kind nog verdwijnen kon in die rijke fantasie wereld in je hoofd inplaats van voorgekauwde lauwe kost op digitale schermkes. Toen schrammen en een buil of zelfs een gabbe er gewoon bij hoorden en geen drama waren. Heb het altijd jammer gevonden dat het fort gerestoreerd werd want heel heel misschien hadden er zelfs in deze tijd nog wat imaginaire napolitaanse soldaten of Musketiers met hoofden vol van heldendaden in het verschiet er hun weg naartoe gevonden...
Ja gie zo herinner k t mij ook zoals je beschrijft. Als kind sprongen we dan over die trappen met al da ijzer die uitstak…mag er niet aan denken dat mijn kinderen dit zouden doen levensgevaarlijk 🙄 en k herinner mij ook nog die gaten id grond we zeiden dan bloedpitten dr tegen 😂 normaal zouden er ondergronds toch ook gangen moeten zijn, mn pa zegt daze da toegesmeten hebben met zand?
Een reactie posten