
Voor ik verderga moet ik iets bekennen. Veruit
het meeste wat hierboven staat, komt uit Sneker café, ook bekend als Cafeetje in Sneek, lied van de
onovertroffen Drs. P.↗︎ Koen is fan van die mens. Telkens Sneker café op de draaitafel ligt, legt hij ons het zwijgen op, we
moeten luisteren en verinnerlijken alzo die wervelende liedtekst.
Daarna
doen de jaren hun werk. In mijn hoofd vervaagt het interieur van Koens cafeetje. Het
wordt beetje bij beetje vervangen door beelden uit het lied waarnaar hij ons verplicht
heeft te luisteren.
Zo! We hebben inmiddels voer genoeg om een flink eind weg
te lullen over de dwaalwegen van de memorie; over het wankele geheugen van de
ouder wordende mens in het algemeen en dat van mij in het bijzonder; over werkelijkheid & verbeelding; over de manier
waarop de tweede de eerste voedt; en of het wel waar is dat de eerste de tweede overtreft. Tegelijk
weet ik zeker dat Koen ons meteen het
zwijgen zou opleggen en wat hij ook meteen zou opleggen is de naald. Op de plaat.
Dat kun je trouwens zelf ook doen als je hier↗︎
drukt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten