Het zal wellicht naast Emma Peal liggen

Een opschrift dat vandaag alleen nog door mensen van mijn
soort begrepen kan worden. (Foto 3 februari 2014.)

Aan mijn miltante politieke verleden heb ik enkele afwijkingen overgehouden. Sommige zijn ergerlijk, andere kun je schattig noemen en er zijn er ook die ronduit belachelijk zijn. Ze maken nu hoe dan ook deel uit van mijn persoonlijkheid en mijn naasten hebben er inmiddels mee leren leven.

Stel, we bezoeken samen een stad, Bordeaux bijvoorbeeld. Uw oog zal aangetrokken worden door een wegwijzer die richting chateau wijst. Ook ik zal die wegwijzer zien, maar nog beter zie ik de zelfklever die er door een activist op aangebracht werd. Een straat verder waait de wind misschien wel een politiek pamflet tegen uw broekspijpen. Geërgerd schudt u het ding van u af; maar ik buig me, raap het op, plooi het mooi samen en berg het op om het ’s avonds aandachtig te lezen. En die slogan die, om de hoek, op de muur van het hotel gekalkt staat, en die u niet eens opmerkt, wordt door mij zowel op inhoud als op duurzaamheid van de verf beoordeeld. Op zo’n manier leer ik Bordeaux en haar bewoners kennen, zij het dan vooral deze die zich in de politieke marge bevinden.

Vroeger was al dat marginaal geschrijf en gekalk een uitdrukking van rechts of links activisme. Ik herinner me een schuur die ik in de jaren tachtig wekelijks voorbijreed en waarop geblokletterd stond VOLK WORD STAAT! Te midden de beemden, tussen de koeien, en in koeien van letters. Die schuur werd inmiddels wellicht afgebroken, maar de woorden blijven tot mijn grote ergernis over dit land hangen, en niet alleen over de beemden. Lang zichtbaar was ook de merkwaardige tekst op de muur van een hospitaal dat ik dagelijks passeerde. Daar stond NIXON MOOR. Dat was geen racistische uitroep, het kwam doordat activisten daar al doende betrapt werden en hun boodschap (Nixon moordenaar) niet konden afwerken. Gecharmeerd word ik vandaag nog altijd door de slogan op de muur van een gewezen scheepswerf in Oostende, 36 UR. NU. R.A.L., een mededeling die vandaag alleen nog door mensen van mijn soort begrepen wordt.

Wazig, want gefotografeerd terwijl ik er voorbij reed: EMMA PEAL.

In deze postmoderne tijden worden al die boodschappen door betekenisloze graffiti uitgewist: RATSE!, MENS! Lettertekens die, zo vermoed ik, niets betekenen. Maar tussen al die vers gespoten overdaad blijft hier en daar een woord uit het verleden hangen, een zin of een naam, een teken waarvan ik me vandaag nog altijd afvraag wat de achterliggende boodschap is.

Naast de autosnelweg Oostende-Brussel, ergens ter hoogte van Nevele, op een elektriciteitskast, staat al vele jaren EMMA PEAL. Ook aan de overkant, op de terugweg van Brussel, staat zo’n kast; ook daar: EMMA PEAL. Elke keer ik er passeer valt de tag me op. En elke keer vraag ik mijn medepassagiers: ‘Hoe de fuk is Emma Peal?’

In al die jaren heeft niemand het me kunnen zeggen. Maar in mijn hoofd heeft deze Emma wel een plaats gekregen. Wanneer ik iets niet vind, dan denk ik: het zal wellicht naast Emma Peal liggen. Als ik iets niet weet, denk ik: ik zal ’t eens aan Emma Peal vragen… Emma Peal, de godin van het onbekende!

Maar nu niet meer. Want tijdens de voorbereiding van dit stukje stootte ik in een uithoek van het wereldwijde web op volgende verhelderende woorden: ‘Het mysterie is ontrafeld! Emma Peal is een trio van twee bevallige dames muzikanten en een computerfreak die voor de bruisende beat zorgt. Wij vroegen ons al maanden af wat die vreemde graffiti was die we overal langs Belgische wegen zagen. Vincent, Tamara en Severine staan klaar
 om Vlaanderen met feest te veroveren!’ (*)

Het bericht, het enige dat me iets over Emma Peal leert, dateert van 2005. Ik vermoed dat er van die verovering van Vlaanderen niets in huis gekomen is.

Flor Vandekerckhove

(*) http://www.guido.be/Ontspanning/ArticleDetail/tabid/140/ArticleId/2207/Default.aspx 

Hier moet een stukje aan gebreid worden dat te lang is om hier aan toe te voegen. Ik heb het bij de commentaren ondergebracht, want in mei ontdekte ik een historische televisiefiguur die naar de naam luistert van… Emma Peel!