
Ik hecht normaliter geen geloof aan dergelijke getuigenissen, maar intussen denk ik daar toch ietwat anders over. En met reden! In de jaren negentig was ik klant van de videotheek van de Opex. Die winkel bestaat niet meer (nu is ’t daar een frietshop), maar de ouderen weten dat de videotheek een aparte hoek had, voorbehouden aan wat we gemeenzaam de seksfilm noemen. Dat gedeelte was van de rest afgeschermd door een gordijn. Dat wekte uiteraard mijn nieuwsgierigheid op, maar ik was veel te beschroomd om mij aan gene kant van dat gordijn te begeven. Wat niet belet dat mijn ogen erdoor aangetrokken werden. Dat was ook het geval die keer dat ik mijn films aan ’t afrekenen was. Terwijl de uitbater het wisselgeld telde, voelde ik die onweerstaanbare drang weer opkomen. Dwangmatig keek ik naar het gordijn en daarachter ontwaarde ik de schaduw van een vrouwmens dat me meteen aan Zwarte Maria liet denken. Ik keek geschrokken naar de uitbater die me begrijpend toeknikte, alsof hij wilde zeggen: u hebt gelijk, dat is wel degelijk Zwarte Maria. Het haar op mijn armen stond er recht van, ik zweer het je. Maar hoe komt het dat ik haar meteen herkende? Had zij voor mij haar boezem ontbloot? Neen! Had ik doorheen dat gordijn enig borsthaar zien priemen? Neen! Had ik het borsthaar achter dat gordijn horen knapperen? Neen! Ik wist het gewoon, maar ik kon er geen zinnige verklaring voor vinden en dat kan ik vandaag nog steeds niet. Helaas. Maar we geven niet op, we zoeken verder.
(Voor het slothoofdstuk: klik hier.)
Flor Vandekerckhove
De
Zwarte Madonna speelt: La Forza del Destino
Geen opmerkingen:
Een reactie posten