WE WAREN op
weg naar het sparrenbosje, Ivan en ik, en in het struikgewas vonden we drie dozen pralines, pakweg honderd stuks. De dag kon niet meer stuk. Het was
teveel om in een dag verteerd te krijgen en we verstopten
de rest onder ’t zand, markeerden de plek met een stok, staken twee
vingers in de lucht en zwoeren de vondst geheim te houden.
Thuis had ik nog
maar pas de deur achter me dichtgetrokken of daar ging de bel: de mama van
Ivan. Of mijn mama wel besefte wat die twee nu weer uitgericht hadden. En
dat in een tijd waarin malafide stokers onzuivere alcohol op de markt zetten. Onze moeders
waren van het doortastende type en twee minuten later zaten we in het
politiebureau waar Ivan en ik apart ondervraagd werden. Wáár we de dozen
gevonden hadden. Wáár we ze verstopt hadden. Hoevéél we ervan genuttigd hadden.
Ik plooide niet, ik had de eed gezworen, ik zweeg. Ivan brak.
Eerst bekende hij dat hij eentje geproefd had, vervolgens vijf, dan tien,
twintig, dertig… Niemand geloofde hem nog. En mij geloofden ze nog minder. Onder
politiebegeleiding gingen we de buit opgraven. Er ontbraken zestig stuks. De
distributeur werd opgespoord. De pralines waren, verklaarde hij, door de
hitte in zijn bestelwagen onverkoopbaar geworden, en hij had de dozen
aan de graskant achtergelaten. Hij werd beboet.
Nooit eerder heb ik toegegeven wat ik nu wel doe. Ik beken! Ook ik heb die middag dertig pralines tot mij genomen. U vindt dat veel, maar we spreken over een tijd
waarin het smout op tafel naast de levertraan placht te staan. Daar hou je als kind een
sterke maag aan over.
[In DLVuurtorenwachter dateert deze post van 2014. In 2024 redigeer ik hem opnieuw ten behoeve van de FB-groep Bredene Retro aan wie ik mijn bundel verhalen uit 't sparrenbosje presenteer.]
1 opmerking:
Je bekentenis is een beetje onvolledig Flor, sorry dat ik het zeg. De politie had ondertussen de enige dokter in Bredene gecontacteerd met de vraag wat de ouders van de kinderen konden doen in geval de pralines vergiftigd waren. Er was toen in die tijd veel te doen omtrent arsenicum De dokter gaf de ouders de raad om veel melk te drinken en ons de komende uren van dichtbij te volgen. Zogezegd zo gedaan. Ik dronk veel melk die nacht en wat vroeg Flor ? Je vroeg aan je moeder toch ook maar melk te geven want je had toch mijn adem soms ingenomen en je wist maar nooit. Klopt ?
Een reactie posten