MEN ZEGT DAT de krant zelden goed nieuws brengt. Dat is wel waar, maar
op 25 mei is het toch anders. Met genoegen lees ik op die dag een hoopgevend
titeltje: Meer atheïsten dan christenen
in Engeland.
Da’s goed nieuws, denk ik, op de eerste gezicht toch. In 2014 identificeert 48,5 procent van
de bevolking van Engeland en Wales zich als atheïst. Voorwaar een forse stijging, in 2011 is dat maar 25%. De gelovigheid gaat met forse schreden achteruit.
Per nieuwe volger verliest de katholieke kerk tien gelovigen, de anglicaanse
zelfs twaalf. 48,5 procent! Het lijkt me wel verdacht veel te zijn. Is dat
onderzoek uitgevoerd door de goddeloze Richard Dawkins en zijn bende? Toch niet. De data werden onderzocht door Stephen
Bullivant van de Catholic University
van Twickenham. Onderzoeker Stephen is overigens van mening dat de kerken die gegevens ernstig moeten nemen omdat ze blootleggen welke groepen meer ‘geestelijke
aandacht’ nodig hebben. (Hoe langer hoe minder blijkbaar.)
Toch is dat stukje alleen maar op het eerste gezicht goed nieuws. De
titel dekt immers een andere waarheid af. Impliciet kun je hem anders
lezen: 51,5 percent van de Britten beschouwt zich als gelovig. Bovendien kan de
titel zelf in vraag gesteld worden. Niet elke ongelovige noemt zich atheïst.
De meesten zeggen wellicht van zichzelf dat ze agnost zijn, mensen die
een slag om de arm houden.
Ten slotte nog dit. Er scheelt iets aan atheïsten, althans aan deze die ik ken. Hoe komt het toch, vraag ik me af, dat mensen die het
allerhoogste gezag uitdrukkelijk ontkennen, al het daaronder liggende gezag zo
gemakkelijk aanvaarden?
Het is geen prestatie om de Grote Baas weg te denken, de Grote Baas tarten is gemakkelijk, wie de
kleine baasjes in vraag stelt, heeft meer moed nodig.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten