Een hotelkamer vol Persoonlijke Waarden

— Links: restaurant/bar van het Plazahotel in Brussel. Rechts: het schilderij Persoonlijke Waarden van René Magritte. Wolken op beide beelden! — 

‘Tout le malheur des hommes vient d'une seule chose, 
qui est de ne savoir pas demeurer en repos, dans une chambre.’ 
(Blaise Pascal)

Ik heb een kamer in het poepchique Plaza geboekt en mijn geld heb ik in zo’n koerierstas van Deliveroo gestoken. Wanneer ik ermee in de draaideur blijf steken besef ik dat de inhoud beter in dit hotel past dan de verpakking. Daarna heb ik me, wachtend op mijn maat Johan, in de lobby in een fauteuil genesteld. Het personeel doet zijn best om niet te tonen hoe scherp het me in de gaten houdt. In de tas zit een indrukwekkende stapel bankbiljetten. Het geld dient om mijn vriendschap met Johan af te kopen. Hij heeft berekend hoeveel die waard is en ik heb alles verkocht om de som bijeen te garen.

‘Draag je nu een bolhoed?’ vraagt Johan, terwijl hij tegenover me komt zitten.

‘Alleen vandaag,’ antwoord ik, ‘de bolhoed past bij dit gebeuren, net als het hotel. We gaan dit in stijl afhandelen, al moet ik toegeven dat de tas een beetje vloekt.’

‘Zit alles er in?’ vraagt Johan. Ik ontwaar enig ongeloof in zijn stem.

‘Wel zeker,’ antwoord ik, ‘met uitzondering van wat ik voor de kamer moet betalen.’

‘Welke kamer?’ vraagt hij.

‘De hotelkamer met Persoonlijke Waarden’, antwoord ik.

‘Persoonlijke Waarden? In dit hotel?’ Ik zie zijn vertwijfeling. Daarom zeg ik maar niets over de overgrote kam die op het bed staat en de enorme scheerkwast op de kast. Als Johan gaat pissen neemt hij de deliveroo met zich mee. Wanneer hij na een uur terugkeert zegt hij: ‘Dit is niet genoeg. Onze vriendschap is me meer waard.’

‘Al mijn geld zit er nochtans in,’ zeg ik.

‘Ja,’ zegt Johan, ‘maar geld is niet alles. Je moet er iets aan toevoegen, iets van persoonlijke waarde. Of hoe moet ik het noemen?’

‘Weet je,’ zeg ik, ‘dat René Magritte ook niet wist hoe hij zijn schilderijen moest noemen? Hij liet dat aan anderen over.’

‘Wel, dan laat ik het aan jou over’, zegt Johan.

Om hem te plezieren besluit ik een stukje écriture automatique uit te proberen. In de wirwar van scheve lijnen, halve letters en hele vlekken slaag ik er uiteindelijk in twee zinnen te ontcijferen: ‘Wees steeds kuis in uw gemoed. En begeer nooit iemands ondergoed.’ Het lijkt een beetje op goede raad. 

Johan is tevreden. ’t Is ’t proberen waard’, zegt hij. Hij bindt de deliveroo op zijn rug om ermee naar huis te fietsen, maar niet voor ook hij met het pak in de draaideur is blijven steken. Van de ophef maak ik gebruik om me in m’n kamer terug te trekken. Chic hotel hoor.

Flor Vandekerckhove

Eric Rinckhout. Magritte ontsluierd. Een biografie in 50 beelden. 224 pp. Uitg. Manteau. 2017.