Hoe schrijf je een reisverhaal, als je er niet geweest bent

Baskenland zit onder de graffiti. Sommige zijn ware kunstwerkjes, andere, zoals deze antifa, zijn haastig aangebracht. Ik kies voor dit slordig aangebracht spuitwerk omdat de term ANTIFA, dank zij het gestook van Donald Trump, vandaag bekender dan ooit is. Rechts: Baskisch activist Philippe Bidart.

In Saint-Étienne-de-Baïgorry zijn we uiteindelijk niet geraakt. Spijtig, ik wilde er de drukker opzoeken en hem naar zijn broer vragen, die voor hem de boekhouding bijhoudt. ’t is een beroep waarachter je niet meteen een harde, militante, Baskische activist als Philippe Bidart (°1953) verwacht en nochtans.
In 1982 moet die Philippe — Filipe in ’t Baskisch — onderduiken na een aanslag op politieagenten. Na zeven jaar vluchten, wordt hij geklist en, ook voor andere aanslagen, verschillende keren tot levenslang veroordeeld. In 2007 komt hij vrij onder voorwaarden. Vandaag is hij van Abertzaleen Batasuna. Die partij, opgericht in 1988, verzet zich tegen de gewapende strategie en streeft naar de oprichting van een departement in Baskenland, een meerderheidseis onder de bevolking van het Baskische deel van de Pyrénées-Atlantiques. Philippe Bidart ziet dat als een eerste institutionele erkenning van Noord-Baskenland — Noord-Baskenland is het deel dat in Frankrijk ligt, Zuid-Baskenland is het deel in Spanje. De partij telt ongeveer honderd gemeenteraadsleden, een dozijn burgemeesters en een districtsraadslid. Op Europees niveau steunt Philippe Bidart de lijst van Europe Écologie van José Bové.

Flor Vandekerckhove

(Foto: in Frankrijk speur ik zelfs tijdens ’t eten naar een onderwerp.) Voor Tania is het een wandelreis in Frankrijk. Ik ben haar roadie, zet haar telkens af op de plek waar ze vertrekt en wacht haar vervolgens op waar d’r wandeling verondersteld wordt te eindigen. Op die mij onbekende plek bekijk ik de dingen, tot mijn oog aan een onderwerp blijft hangen dat in het kraam van mijn poëtica past: marginaal en toch lezenswaard voor internetlezers die scrollend, swipend en surfend mijn blog passeren. Daarom ook door mij bewust kort gehouden en geschreven in een stijl die Hilary Mantel hier als een perfect gezeemd raam omschrijft. Ik verzamel alzo elf stukjes, waardoor de reeks in zijn geheel een kroniek van de reis wordt. Dit is het vierde deel. Het eerste heet Zoals de kudde van de berg eet…, het tweede: Verliefd worden op…, het derde: Een stalagmiet….