dinsdag 7 april 2015

Hulde aan de vergeten wielerheld van Bredene

— Krijgt de vierde Bredense wielerheld de plaats die hem toekomt? —


Er bestaat een mooie affiche die titelt: Bredene eert zijn wielerhelden. Daarop prijken Oscar Goethals (1920-1989), Marcel Seynaeve (1933-2015) en Charles Verkeyn (1897-1973). Maar wat ik me afvraag: dreigen we daarmee niet een vierde Bredense wielerheld te vergeten?
Voor me ligt een editie van Ons sportblad, ‘strikt neutraal’ bijvoegsel van het plaatselijke socialistische tijdschrift Onze actie. Geen jaartal, maar duidelijk uit de tijd dat de stencilmachine handmatig aangedreven werd. Ook toen al waren jongeren ‘onwetend dat Schallier, welke thans het beroep van zelfstandig kolenhandelaar uitoefend (sic) eens een harde “Flandriën” was.’ 
Camiel Schallier werd geboren in Klemskerke op 31 juli 1911, hij overleed op 19 mei 1975. Beroepsrenner werd hij in 1934: ‘Ouderen herinneren zich evenwel nog de tijd van deze renner, toen iedereen nog op zichzelf aangewezen was en het moest doen zonder ploegmakkers of versnellingen. Het was toen een periode dat er werkelijk gereden werd voor dood om een ereplaats te bemachtigen.’ Daar slaagde Schallier niet meteen in: ‘Als zoon van een hard werkend gezin begon Schallier zijn rennersloopbaan op 15 jarige ouderdom toen hij nog een “boerenkoeier” was. Zoals in zijn hele loopbaan werd hij al rap door tegenslagen achtervolgd. Als nieuweling – liefhebber en onafhankelijke behaalde hij middelmatige prijzen.’ Toch zet hij de stap naar het beroep… waar de tegenslag hem blijft achtervolgen. Maar olie drijft boven. In de Ronde van België, editie 1934, heeft hij door pech al gauw een achterstand van 42 (!) minuten, maar… ‘Met een nooit geziene wilskracht reed hij in de volgende ritten iedereen uit het wiel, en eindigde de Ronde als vierde achter Cardier, Toon Dignef en Gerard Leopold op amper één minuut van de eerste. In de laatste rit lag hij alleen voorop tot op twintig kilometer van Brussel en zou de Ronde zekerlijk gewonnen hebben, ware het niet dat zijn achtervolgers in het zog van de auto’s werden bijgetrokken.’ Winnen deed Camiel Schallier wel in 1934 in de wedstrijd Parijs-Duinkerke. Tweede werd hij dat jaar in Parijs-Boulogne, ‘geklopt door Jan Aerts en wel juist op de meet, nadat hij gedurende kilometers alleen was weggebleven tegen een snelheid van veertig kilometer per uur, wat voor deze tijd uitzonderlijk was.’
Lang zoek ik vruchteloos naar een foto van Schallier. Wel vind ik een verslag uit 2011, over het 65-jarige bestaan van de plaatselijke wielerclub De rappe sprinters. Die is, zo verneem ik daar, in 1946 in Bredene-Dorp opgericht in ’t café Bij Camiel Schallier. In 2020 verspreid ik een oproep: wie kan me een foto van Camiel Schallier bezorgen en op 23 juni van dat jaar is het eindelijk zover: Thalia Schallier bezorgt me de lang gezochte foto. Ik plaats hem bovenaan dit stukje, naast de andere Bredense wielerhelden.

[Dit stukje werd voor 't eerst in De Laatste gepubliceerd in 2015, jaar waarin mijn zoektocht begon. Naarmate ik meer info vond, werd het telkens bewerkt. In 2020 kon de zoektocht afgerond worden. Dit is het eindresultaat.]

Ook dit heeft Camiel Schallier nog kunnen meemaken:
Rode Mustangs en mannen 
met een zwarte moustache! 

4 opmerkingen:

Unknown zei

Ik heb een paar foto's van hem toen hij bij mijn vader stond na zijn overwinningen. Mijn vader Arsene heeft ook gekoerst en Camiel was zijn nonkel. Ik heb één foto van Camiel in wedstrijdtenue van voor de start.

De laatste vuurtorenwachter zei

Maar dat is prachtig! Kunt u me de foto van Camiel in wedstrijdtenue doormailen; dan plaats ik hem bij het stuk, met vermelding dat ik die van u gekregen heb. Alleen hebt u hier nagelaten te zeggen wie u bent. Laat me dat aub weten en stuur me ook uw e-mailadres door. Hartelijke groeten, Flor.

williamschreus@gmail.com zei

Mooi, misschien ook eens de schepen van sport op de hoogte brengen ; Wie weet ??

De laatste vuurtorenwachter zei

Roland Van Loo stuurde me een mail: ‘Wie we zeker niet mogen vergeten is René Muylle, een scheepsbouwer uit Bredene en wielrenner in de jaren vijftig, zestig. Hij was een van de betere renners bij de ‘liefhebbers’ en ‘onafhankelijken’. Destijds was de Kattenkoers in Ieper een gerenommeerde wedstrijd voor de categorie ‘liefhebbers’, Muylle heeft die gewonnen.’