Bertrand en de schapen

— Rechts: Bertrand met enkele van zijn schapen. De foto werd dit jaar door Els Milh gemaakt. Het linkse beeld dateert van vele jaren geleden. De toen nog jonge Bertrand leidt de schapen door de straat. Ze zijn al gepasseerd als ik de foto maak. Wie goed kijkt vangt in de verte nog een glimp(je) op van kudde. —

Veel stukjes in deze blog betreffen plekken waarmee ik lijfelijk verbonden ben: Bredene, Oostende, Gent en er is ook een Frans bergdorpje waarover ik veel post, Vabre. Tegen de wand van de Puèg del Borion↗︎, heb ik daar, vijfentwintig jaar geleden, voor 180.000 Belgische franken (4.462 €), een vervallen huisje gekocht. Gaandeweg heb ik het bewoonbaar gemaakt. Mijn buren zijn Fransen die daar later gekomen zijn en die er nu, net als ik, een buitenhuisje hebben. We zijn allemaal makkers. Alleen het huisje op de straathoek is permanent bewoond.

In dat hoekhuisje woont Bertrand (34). Hij stamt uit een plaatselijk geslacht, waarvan de meeste telgen in de onmiddellijke omgeving wonen. Zijn ouders verblijven in Castres, het meest nabije stadje. In Vabre is er familie die een oogje in het zeil houdt, want Bertrand is een beetje simpel. Ook hij is een makker.

De winter kan daar koud en eenzaam zijn, de buurhuisjes staan dan leeg en in het dorp gebeurt nauwelijks iets, maar Bertrand verveelt zich niet. Er is altijd wel een boom te vellen of een schaap dat om zijn aandacht vraagt. Vervelen doet hij zich niet, maar een briefje in de bus doorbreekt wel de monotonie. Hij houdt niet op me eraan te herinneren dat ik Nicole, Luc, Dirk en Els moet bedanken omdat ze hem dit jaar al zo’n briefje gestuurd hebben, of een foto. En dat het hem veel plezier doet. Dat laat hem eraan denken dat ik heel lang geleden een foto gemaakt heb terwijl hij en zijn moeder de kudde door de straat leiden. Hij was toen veertien en nog maar zo groot; hij houdt zijn hand horizontaal ter hoogte van onze buik. Eerst herinner ik me dat niet, maar terwijl het gesprek verder kabbelt valt het me te binnen: ja, ooit heb ik een kudde schapen door de straat zien trekken en ja, ik heb daar een foto van gemaakt. Staat de kleine Bertrand op dat beeld? ’s Avonds, nadat de zon achter de berg geschoven is en de dorpsklok het uur van slapen luidt, doorploeg ik de diepste krochten van dit computergeheugen en in een hoekje vind ik inderdaad de door mij vergeten foto. De kudde is de straat eigenlijk al gepasseerd en trekt het bos in. De kleine Bertrand is op het beeld niet meer te zien. Spijtig.

Flor Vandekerckhove↗︎