vrijdag 20 december 2019

In memoriam Freek Neirynck (1949-2019)

— Van links naar rechts: Jo Clauwaert, Flor Vandekerckhove, Freek Neirynk. —


In Gent leer ik Freek Neirynck kennen als een imposante mens waar je letterlijk noch figuurlijk naast kunt kijken: een volkse figuur met stevige sociale standpunten; opgegroeid in de rebelse jaren zestig, waar hij een humoristische draad aan overhoudt die je mag samenvatten als ‘lachen met de politieke elite.’ Die humor vindt een ideale uitweg in het Marionettentheater Taptoe waarmee hij internationale successen boekt, en nog meer in ’t Spelletje van Drei Kluite. In Gent woont Freek Neirynck om de hoek. Wanneer ik op een dag in 1988 die stad verlaat om in Oostende de redactie van Het Visserijblad op te nemen loop ik hem onderweg tegen 't lijf. Hij vertelt me over een festival dat hij met gelijkgezinden op poten zet. Inmiddels heeft dat internationale Puppetbuskersfestival er al zijn eenendertigste editie opzitten.
Freek Neirynck heeft wel meer gedaan. De plaats ontbreekt me om de man recht te doen, je moet hier maar eens kijken. Een mens vraagt zich af hoe hij het allemaal voor elkaar gekregen heeft.
Enkele jaren geleden schaft hij zich in Oostende een appartement op de zeedijk aan. De kuststad wordt zijn nieuwe thuis. Oostende omarmt de nieuwkomer meteen: Freek wordt ook daar een veelgeziene gast in het culturele leven. Daar lopen we elkaar weer tegen het lijf. Hij nodigt me bij hem thuis uit voor een etentje. Dat is het soort sociaal verkeer dat aan mij niet besteed is; ik leg het hem uit in een brief die ook zijn weg naar deze blog vindt, Neirynck kan het wel appreciëren.
We zijn elkaar blijven schrijven. Van mijn kant veelal verontschuldigingen, waarin ik, zoals hier, weer eens uitleg waarom ik weer niet ingegaan ben op weer een publieke activiteit die hij ontplooit. (Wat me weer eens met de neus op de feiten drukt: mijn sociaal leven is een ramp!) Van zijn kant zijn het nogal eens raadgevingen betreffende de schrijfwijze van ’t Gents, zoals recentelijk nog in De toekomstige lotgevallen van Siegfried in Gent, een verhaal dat ik postuum aan Freek opdraag.
Flor Vandekerckhove

Geen opmerkingen: