Ik doe ’t om de stiel goed in de vingers te houden, vergelijk het met piano-oefeningen van de pianist en de schetsen van de tekenaar. Daarom schrijf ik deze reeks driezinnenverhalen, verhalen van maar drie zinnen lang: opening, midden, slot. ‘Vlees’ is zo’n driezinnenverhaal, ’t is nummer 131 in de rij. Bij 't declameren begeleid ik mezelf op de strumstick, de bassist van Garageband houdt me in toom. De gif is van Bill Domonkos⇲.
Vlees
www.youtube.com/watch?v=zVpN1H1HNcU
[248]
131. Vlees — Ik kon me de tijd niet herinneren dat ik vlees gegeten had. Ik nam mes en vork ter hand. In de diepte van mijn bord hoorde ik een stil maar indringend geluid dat me alle eetlust benam. (Flor Vandekerckhove⇲)
De e-boeken (pdf) van De Lachende Visch zijn gratis. Mail erom (en vermeld de titel): liefkemores@telenet.be⇲.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten