De onverwachte terugkeer van Amandine

In 2012 publiceert C&DV-productions mijn roman Amandine. Een prachtige uitgave van Jo Clauwaert, mooi geïllustreerd, mooi vormgegeven. De publicatie vindt veel weerklank: het boek levert me een hele bladzijde in De Standaard op, brengt me naar de regionale televisie Focus, en naar Klara, nationale radio. De uitgever leidt me, lezingen organiserend, ’t land rond en in een mum van tijd is dat boek uitverkocht. Zelfs vandaag, elf jaar later, is er nog vraag naar. Herdrukt wordt het boek echter niet, dat komt door mij: in 2013 neem ik resoluut afscheid van de markt. Wat ik na 2012 schrijf, negeert de markteconomie en maakt deel uit van de economie van de gift. Hoe dat komt? ’t Komt doordat ik aan mijn kindertijd een degout aan commercie↗︎ overhoud; doordat Mei 68 van mij een soixante-huitard↗︎ maakt; doordat ik daar een anti-kapitalistische wereldbeschouwing↗︎ oploop; doordat ik een blad↗︎ heb uitgegeven dat alleen door de economie van de gift kon overleven (wat een kwarteeuw lang ook lukt, wat aantoont dat het mogelijk is); doordat ik in ’t begin van mijn schrijfpraktijk op een uitgever-zwendelaar stoot (waardoor mijn afkeer van de markt nog toeneemt); doordat ik inmiddels een klein, maar reëel pensioentje heb (dat mijn onafhankelijkheid waarborgt); doordat ik de mogelijkheden van internet en digitalisering omarm… Daardoor ben ik op mijn oude dag een schrijver als geen ander↗︎, een die zijn pennenvruchten NIET naar de markt brengt. Sinds 2013 staan mijn boeken op het rek in De Weggeefwinkel. Wie ze hebben wil, krijgt ze cadeau.

Om aan de nog steeds bestaande vraag naar Amandine te voldoen, maakt uitgeverij De Lachende Visch nu een digitale Amandine, een e-boek, gratis zoals steeds. ’t Is een work in progress, omdat ik ongelukkig ben met de manier waarop ik dat boek twaalf jaar geleden schrijf. Men zegt wel⇲ dat Amandine mijn magnum opus is, zelf denk ik daar toch anders over. Ik moet me inhouden of ik herschrijf het hele ding, ’t is maar dat ik tegen ‘t werk opzie… Kopiëren is evenwel geen optie. Na overleg met mezelf kies ik voor een middenweg. Ik redigeer mijn eigen werk, schrap voltooide deelwoorden waar ik kan, maak verleden tijden tegenwoordig, schrap een overdaad aan onnodige (voeg)woorden… Op die manier blijft het narratief van 2012 behouden, maar in een versie die mij al iets minder pijn aan d’ogen doet.
De jongens van RIOEK (Reclame Is Onze Enige Kwaliteit) houden u verder op de hoogte. Ze verwittigen u wanneer de meisjes van De Weggeefwinkel de digitale Amandine in de rekken leggen. (Ze zijn daar nu al plaats aan 't maken.)
Flor Vandekerckhove⇲

P.S.: Wat de jongens van RIOEK ook doen is u binnenkort vertellen waarom de digitale versie van Amandine De Paint It Black-editie als ondertitel draagt.

In afwachting dat de digitale Amandine er is, kunt u het nieuwste boek van Vandekerckhove lezen, Gesprekken met Polleke, balancerend op de grens tussen poëzie en proza. De e-boeken (pdf) van De Lachende Visch zijn gratis. Mail erom (en vermeld de titel): liefkemores@telenet.be⇲.