2023 is voor De Laatste Vuurtorenwachter ook het jaar van het prozagedicht. ’t Is een hybride vorm van literatuur, zowel proza als poëzie, en daardoor onderwerp van veel discussie onder mensen die niets anders te doen hebben. Het maken van een reeks prozagedichten is mijn manier om te weten wat het juist is.
Hoe Paul Verlaine soelaas bood
www.youtube.com/watch?v=Ar__LSFc2_0
[146]
Hoe Paul Verlaine soelaas bood — Oude wijven met klompen regenen was er al lang niet meer bij en de droogstoppels die René Magritte uit de lucht kon laten vallen, brachten evenmin nog soelaas. Dat het surrealisme de klimaatverandering zou overleven was bijgevolg zeer onzeker. In wanhoop richtte André Breton zich in seances tot enkele overleden niet-surrealisten. Hij contacteerde twee dode realisten, drie decadentisten en symbolisten, en zo ook Paul Verlaine, hem smekend om soelaas. Uit de vitrinekast, waarin hij tentoongesteld stond, nam Pauls avatar de revolver waarmee hij lang geleden op Rimbaud geschoten had en richtte die nu op de verbouwereerde paus der surrealisten. Verlaine mikte beter deze keer en trof Breton recht in het hart: ‘Daar zie,’ zei Paul met een zelfvoldane grafstem, ‘daar heb je je soelaas.’ Een nieuw literair feit was geboren. Moe maar tevreden toog de zieltogende Breton huiswaarts en de geest van Verlaine legde de revolver weer op zijn plek in de vitrinekast. Hij liet het woord over z’n tong rollen: soelaas, soelaas, soelaas. Hij vond het een prachtig woord, het rijmde op platte kaas en oude dwaas. Daar had hij bij leven & welzijn wel weg mee gekund. Maar ’t is niet aan Paul Verlaine dat we het verschijnsel van het prozagedicht te danken hebben en evenmin aan André Breton, ’t is dankzij Charles Baudelaire. ‘Maar,’ zeg ik tegen Polleken de kat, ‘dat wist u ongetwijfeld al.’ (Flor Vandekerckhove↗︎)
 |
'Hoe Paul Verlaine soelaas bood', staat in de bundel Gesprekken met Polleke. De e-boeken (pdf) van De Lachende Visch zijn gratis. |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten