Schrijvers en de truken van de foor

The Nick Tosches Reader. 2000. Boston, Da Capo Press, Perseus Books Group. 593 pp.

Nick Tosches. Hellfire. Het levensverhaal van Jerry Lee Lewis. Vertaling Gideon den Tx. Uitgeverij Ben Bakker. 1990. 258 pp.

Nick Tosches⇲ (°1949-†2019) leer ik kennen via Hellfire, magistrale biografie van Jerry Lee Lewis. Dat boek recenseer ik hier⇲. Net als zoveel anderen die ik pas na mijn zeventigste leer kennen, ervaar ik Nick Tosches als een verademende ontdekking. Ik vermoed zelfs verwantschap, al kan ik niet meteen zeggen waaruit die dan bestaat. We zijn van 't zelfde jaar, maar hij schrijft al in een tijd waarin ik bijlange nog niet aan schrijven toe ben. Tosches heeft meteen een onderwerp — rock ’n roll —  bij mij duurt ’t haast oneindig lang voor ik besef dat mijn onderwerp al datgene is wat zich voor mijn neus afspeelt⇲. Wat is dan die verwantschap die ik met Nick Tosches voel? Ik vermoed: schrijfplezier, hij als jonge rebel, ik als oude solitair.

Om te ontdekken wat ervan aan is, schaf me de Reader aan, 593 bladzijden, een selectie uit Nick Tosches’ oeuvre. Op de derde bladzijde heb ik al prijs: ‘My first appearance in Rolling Stone, in early 1971, was a review of an album that didn’t exist.’ Recensie van een onbestaande plaat! Dáár is de verwantschap: wát je schrijft, vinden we van geen tel, dát je schrijft, daar gaat het om. 

Ge moet ons de truken van de schrijversfoor niet leren kennen. Dit is er eentje uit mijn leven als redacteur van Het Visserijblad⇲.

Er valt een tekst weg. De drukkers wachten. Ik vul het gat met een boekbespreking. Terwijl de zetter toekijkt, bedenk ik de titel van een onbestaand boek. In de samenvatting heb ik het over een schip dat op de klippen loopt. De bemanning laat de reddingsboot zakken, de kapitein blijft achter. Daarmee is, meldt de zetter me, het gat nog altijd niet gevuld. Het is berekoud. ’s Nachts bevriest de zee. Overleeft de kapitein het? Ik kijk naar de zetter. Er is nog ruimte, zegt hij, voor één lange paragraaf. Daardoor komt het, en alleen daardoor, dat de kapitein erin slaagt om over het ijs tot bij de reddingsboot te strompelen. Onderaan vermeld ik nog titel, uitgever, winkelprijs en aantal bladzijden. Korte tijd later draaien de persen. In de daaropvolgende week krijg ik een telefoontje uit de bibliotheek. Dat ze er niet in slagen het boek aan te schaffen, de uitgever weet niet waarover ze het hebben.

Flor Vandekerckhove⇲

De e-boeken (pdf) van De Lachende Visch zijn gratis. Mail erom (en vermeld de titel): liefkemores@telenet.be⇲.