François Van Outryve is in de Duinenstraat van Bredene onze buurman en hij is mijn eerste coiffeur. Wij zeggen: 't coiffeurtje, geen idee waarom, misschien was hij niet groot. Ik herinner me een dochter, Francine; hij heeft nog kinderen die ik me niet herinner. Een van die kinderen — Lucien — publiceert zijn memoires. Die bevinden zich nu in het Oostendse stadsarchief.
Luc Blomme wijst me erop dat François Van Outryve zich de coiffeur van James Ensor mag noemen. Ten bewijze voegt hij er een kopie van een tekening aan toe, zelfportret van Ensor waarin deze de lof van ’t coiffeurtje bezingt, getekend door de meester zelve:
‘François Van Outryve possède plusieurs mains pour raser, peigner, arroser, frictionner, bouchonner, étriller, doucher, asperger, torchonner le Br.James, son client récalçitrant et content.’
Wanneer Coiffeur Van Outryve mijn haar knipt, woont hij in Bredene. Baron Ensor komt uiteraard niet naar Bredene om zich te laten bijknippen. Dit is wat de memoires van Lucien Van Outryve me leren:
’Ik ben geboren in de Langestraat (…) op de plaats waar nu het Europacentrum staat. (…) En het was een handelsstraat, toch zeker van het Kursaal tot de Capucijnenstraat. Mijn vader was er kapper, dames en heren, en verdiende de kost voor zeven monden, want na mij kwamen er nog vier meisjes bij.’
Het is daar, in de Oostendse Langestraat, dat 't coiffeurtje Ensors haar mag knippen. Betalen doet de baron, minstens één keer, in natura. Iets wat hij in Oostende wel meer doet, zegt men.
Luc Blomme krijgt de kopie pakweg veertig jaar geleden van een schoonzus, verpleegkundige die in Brugge een Van Outryve pleegt te verzorgen. Zegt Luc daarover: ‘In die tijd waren fotokopieën uitsluitend zwart/wit, maar Van Outryve had de kopie achteraf zelf zo getrouw mogelijk ingekleurd.’
Enter Karel Mestdagh, zoon van Francine Van Outryve die toentertijd in de Bredense Duinenstraat mijn buurmeisje was:
‘De tekening werd inderdaad door James Ensor gemaakt voor mijn grootvader. Ensor was regelmatig klant, en mijn moeder vertelde met trots dat ze nog op zijn schoot had gezeten. De originele tekening heeft na de dood van mijn grootvader altijd bij nonkel Lucien aan de muur gehangen. Lucien deelde ook met groot enthousiasme kopieën van de tekening uit. Mijn broers, mijn zus en ikzelf hebben er allemaal een hangen. Toen nonkel Lucien naar het woonzorgcentrum verhuisde heeft hij het origineel aan zijn jongste zus Liliane gegeven. Het hangt nu in de inkomhall van haar huis in Somerset, Kaapstad Zuid Afrika, waar ze al vele jaren woont.’
[In DLVuurtorenwachter dateert deze post al van 2018. In 2021 redigeer ik hem opnieuw ten behoeve van de FB-groep Bredene Voor & Van Iedereen.]
Op 1 januari 2022 publiceert uitgeverij De Lachende Visch een nieuw e-boek van Flor Vandekerckhove. Honderd titelloze eenparagraafverhalen wordt ingeleid door Flors oud-leraar Nederlands Alfons Vandenbussche.
Honderd titelloze eenparagraafverhalen verschijnt op 1 januari. Het e-boek is gratis voor elkeen die erom vraagt. Doe het nu en het boek valt op nieuwjaarsdag in je mailbox. ’t Is een cadeau van De Laatste Vuurtorenwachter. Doe het meteen via liefkemores@telenet.be↗︎.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten