’T IS IETS WAT ik met Gideon Kiefer⇲ (°1970) deel: de fascinatie voor het geheugen, de onbetrouwbaarheid ervan en hoe die onbetrouwbaarheid onze (jeugd)herinneringen kleurt, vervormt, vervalst en er een apart verhaal van maakt. Voor Gideon Kiefer speelt dat verhaal zich af in bossen en ook dat begrijp ik meteen: bij hem zijn ’t bossen, bij mij zijn dat duinen, strand, zee.
Zo’n onbetrouwbaar verhaal toont de kunstenaar ons nu in Kortrijk⇲. De titel, I’m Lost in a Forest, ontleent hij aan een song van The Cure⇲, lied dat de tienerjaren van de schilder verblijdt. De schilderijen zijn uiteraard van Gideon Kiefer, maar de scenografie⇲ is van Patrick Lefebure en de soundscape⇲ van Kris Ercken, niet toevalling Peltenaar, net als de schilder. Die drie nemen ons mee in een totaalinstallatie die een facet van Gideon Kiefers jeugd verhaalt. Dat gebeurt op erg hedendaagse wijze, via muurgrote uitvergrotingen van stills uit Google Street View, meer bepaald langs de Tisselrietweg in Pelt, waar het grootouderlijke huis van de schilder staat. Die beelden bevragen je meteen, ze tonen niet de in bovenhoek vermelde straat, wel beelden van bossen. Hoezo? Bestaan er Google Street View-beelden van bossen? Terug thuis probeer ik het meteen: links en rechts van die Tisselrietweg in Pelt staan vooral indrukwekkende villa’s, weliswaar in bosrijke omgeving, maar je moet hard zoeken om er het soort foto’s te vinden die de tentoonstelling toont, wat me leert dat de aldaar getoonde Street Views al deel uitmaken van de uit het geheugen opgeroepen onbetrouwbaarheid. (°) Dat bevragen gaat in overtreffende trap wanneer Google er blijkbaar in slaagt in het grootouderlijk huis van de kunstenaar binnen te dringen, om ons daar onder meer de tegelvloer te tonen en de bokaal met Chokotoff.
Aan die muurgrote foto’s hangt kunstenaars werk in twee soorten. Enerzijds zijn het de kleine staaltjes meesterschap die kenners al van de als graficus opgeleide Gideon Kiefer in huis hebben, werk uit privécollecties, anderzijds zijn dat zes nieuwe, grote schilderijen op canvas, waarin hij jeugdherinneringen oproept, ondermeer met een hommage aan Filip, overleden buurjongen. Zo is er ook The Canopy Watcher, geïnspireerd door een concrete ervaring, waarbij de schilder als kind hoog in een boom placht te klimmen om van daaruit majestueus over de wereld uit te kijken; ‘canopy’ heb ik moeten opzoeken, het betekent ‘dak', ‘gehemelte’, ‘troonhemel’.
Wat ik ook opzoek is de naam van de schilder die in de burgerlijke stand niet als Gideon Kiefer genoteerd staat, maar als Ief Claessen, waarbij ik even met de gedachte speel om mijn boeken voortaan met Ernest Bukowski te signeren of met Charles Hemingway.
(°) Mocht ik evenwel de indruk geven dat zo’n Google Street View Beelden van de bossen naast die Tisselrietweg niet bestaan, dan doe ik de werkelijkheid onrecht aan. Uit nieuwsgierigheid onderzoek ik of ik via Google Street View beelden van de duinen in Bredene kan tonen, duinen die in mijn kindertijd soortgelijke rol vervullen. Jawel, vanaf de Koninklijke Baan toont Google u de duinen, als ware u er zelf als kind in aan ’t spelen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten