IN DE PLEBEJISCHE & proletarische middens waarin ik me al sinds mijn geboorte ophoud heersen naast slechte ook goede gewoonten. Een ervan is dat men kranten en tijdschriften aan elkaar doorgeeft. Tante koopt bijvoorbeeld De Zeewacht die ze na lezing bij haar broer achterlaat die het weekblad een dag later in de brievenbus van de buurman steekt die het blad aan zijn dochter bezorgt die het ook aan haar vriendin laat lezen die… Da’s nefast voor de omzetcijfers van die kranten, maar daarvan trekken we ons in plebejische & proletarische middens niets aan.
Daardoor komt het dat ik geen kranten koop, maar wel lees. Daardoor ook blijf ik de hoogte van slechte en goede gewoonten in middens die mijn eigen milieu overstijgen, bijvoorbeeld in dat van barones Mia Doornaert⇲ die er regelmatig in slaagt mijn lach⇲ en mijn ergernis⇲ op te wekken, soms tegelijk.
In dm.magazine van 4 november doet ze het weer. In een artikel, dat ik anders nooit zou lezen, wordt ze opgevoerd als kenner van het chaneljasje: ‘Na bijna veertig jaar is mijn jasje nog altijd een voltreffer, zeker als ik het pimp met een leren broek.’ Ik zoek het woord op: pimpen is 'optuigen, opleuken, versieren, vaak op een opzichtige manier'. Zowel voorwerpen als mensen kunnen 'gepimpt' worden. 'In Amerikaans slang wordt ‘to pimp’ aan het begin van de 21e eeuw synoniem voor het overdadig versieren of 'customizen' van auto’s.' Mia ‘customizet’ zichzelf inderdaad overdadig als een oude Amerikaanse auto, da's waar.
Ook ik loop graag rond in oude brol⇲. Ik heb zelfs een debardeur die mijn vader nog gedragen heeft, maar mij hoor je niet zeggen: ‘Na veertig jaar is die debardeur nog altijd een voltreffer, zeker als ik hem pimp met een pyamabroek.’
 |
De digitale publicaties (pdf en EPUB) van De Lachende Visch zijn gratis. Mail erom (en vermeld de titel): liefkemores@telenet.be⇲. |
1 opmerking:
Mia is barones jij enkel cultuurman van Bredene, vandaar
Een reactie posten