Herinneringen aan de garre van Cornelis

De Hasseltstraat in Bredene, eertijds de Garre van Cornelis. Op deze plek zou een foto van die garde uiteraard wel passen. Wie me aan zo'n beeld kan helpen…: liefkemores@telenet.be⇲.

HET HUIS VAN Cornelis bestaat niet meer, ook het daartegenover gelegen tuinhuis van bakker Marcel Devisch⇲ is weg, de garre van Cornelis heet nu Hasseltstraat, zijstraat van de Golfstraat. Weet u wat een garre is? Op ’t internet staat hier⇲: ‘Garre’ betekent in het West-Vlaams een smalle opening of spleet. Straat en zelfs straatje zijn een wat overdreven naam voor wat slechts een smalle gang is, een steegje of eigenlijk een slop. Maar smal was die garre geenszins, pakweg tien meter breed. in de jaren vijftig zag dat er zelfs breder uit, zeker als het in het donker bekeken werd door de achtjarige die ik toen was. Een zwart gat was het, waaruit schrikbarende fantasieën naar je kwamen toewaaien.

Hoe anders was die garre overdag. Je kon achteraan bij buren binnenlopen. In de verte waren keuterboeren in de weer, mijn vader liet er zijn kippen lopen. Na de regen rook het gras daar zoals het alleen maar in je kindertijd kan ruiken, terwijl je ook nog eens de koekoek hoorde. Georges Cornelis legde er bloemenperkjes aan, onze moeders hingen er de was op. Het was een speelterrein met grachten, omheiningen en ouderlijke raadgevingen die overwonnen moesten worden. Het rook er naar teer en hooi en in de verte ruisten de populieren. Marcel Van Paemel↗︎ (†) leerde er ons Kom van dat dak af te zingen. (Later werd hij deejee.) Vera David zat er in haar tent. (Ze trouwde met een ander.) Gilbert Huysmans↗︎ kreeg er een pin van de omheining in zijn bil gespietst. (Hij week later uit naar Limburg.)  Marie-José Smets↗︎ vroeg me er met haar pop te komen spelen. (Ook zij trouwde met een ander). Noël Denys↗︎ woelde er in de poldergrond (wat hij nu nog altijd doet). Norbert Olders↗︎ werd er naar huis geroepen door het fluitje van zijn moeder: etenstijd.

Waarna de nacht weer over de garre viel. En weer spanden lucht en grond er samen om alleen nog maar donkere leegte te zijn. Wee degene die nu nog de garre van Cornelis moest passeren. Voor hem openden zich tien lopende meter bedenksels van het kwalijkste soort, een haast onoverkomelijke afstand die desondanks overwonnen moest worden. 

Flor Vandekerckhove↗︎

[Deze post dateert van 2012. In 2024 redigeer ik hem opnieuw ten behoeve van de FB-groep Bredene Retro.]