 |
Links: Het is niet eenvoudig om nog een foto te maken van het Oudland zoals we dat destijds, ten oosten van de Duinenstraat, gekend hebben. De later aangelegde Hasseltstraat heeft het gebied doorgesneden. Je moet je al op verboden terrein begeven om de restanten te kunnen fotograferen. Rechts: Noël Denys en Flor Vandekerckhove, op 28 november 2015. Noël wordt op die dag 66. |
Dat wij, hier aan de kust, niet in de Zandstreek wonen, is iets wat voor een kind haast niet te begrijpen valt. Staat je ouderlijk huis niet op een boogscheut van het strand? Ligt dat strand niet vol zand? Moet je het dan niet de Zandstreek noemen? Polders zegt u? Daar hebben we ons indertijd alleen maar bij neergelegd omdat tegenspreken geen optie was, de roede werd voor minder bovengehaald.
De ouderlijke grond onder onze kinderlijke voeten heet Oudland omdat hij uit oude polders bestaat. Dat van dat Oudland weet ik nog niet erg lang, net zoals ik nog maar sinds kort weet dat de Duinenstraat oorspronkelijk een dijk is. Het is achter die dijk dat het land droog is komen te liggen en Poldervlakte werd.
Wie je daarvan destijds niet moest overtuigen was Noël. Hij woonde, net
als ik, in de Duinenstraat. Aan de oostkant van die straat, achter onze huizen,
ontplooide zich ’t gebied waarover ik zo mijn twijfels had. Noël was misschien niet
zo’n goeie leerling, maar dat we in de Polders woonden wist hij beter dan wie
ook. Zijn vader bewerkte er een lapje grond. Noël werd daar al vroeg bij
betrokken. Zaaien, planten, harken, oogsten, spitten. Vooral dat laatste. Hem
moest niemand uitleggen dat hij in dikke, vette, zware klei aan ‘t wroeten was.
We groeiden op en ik verloor Noël uit het oog. Dat veranderde toen ik,
na tal van omzwervingen, weer in Bredene kwam wonen. Fietsend langs de plekken
van mijn jeugd ontwaarde ik her en der oude bekenden. Daar was een fel bebaarde
medemens bij die, op lapjes grond die wachtten om bebouwd te worden, ferm aan
’t spitten was: Noël. Later zag ik waar Noël zijn huis gebouwd had. In de
auto voor zijn deur: rakel, spa, hark… We zijn weer aan de praat geraakt. Hij was al enige
tijd met pensioen, maar het land bewerken was hij blijven doen. ‘Maar gelukkig niet meer in de zware
kleigrond die achter ons huis lag’, zei hij.
Waarmee de kwestie in mijn hoofd heropend wordt. Lichtere
grond. Komt dat doordat Noël nu ten westen van de Duinenstraat gaan
spitten is? Ligt die grond niet dichter bij de plek waar de geuzen rond 1600 de
duinen geslecht hebben? Zet Noël zijn spa nu in grond die de geuzen destijds laten overstromen om de Spanjool buiten Oostende te houden? Heeft het aldus
aangevoerde zeezand de grond lichter gemaakt? Dan toch een soort zandstreek? ‘’t Is misschien geen zandstreek’ zegt Noël,
‘maar ‘t is toch wel grond met veel meer zand
in.’
[Deze post dateert oorspronkelijk van 2015. In 2022 redigeer ik hem opnieuw, ten behoeve van de FB-groep Bredene Van & Voor Iedereen.]
Geen opmerkingen:
Een reactie posten