We bevinden ons in de polders achter Blankenberge, naast het kapelletje
van Sint-Job. Een tekstpaneel geeft uitleg: ‘Deze
kapel werd in het eerste kwart van de 19de eeuw opgericht nabij de
plaats van de in 1575 verwoeste kerk van Sint-Jans-op-den-dijk. De kapel is toegewijd aan
Sint-Job. Volgens de overlevering ging Sint-Job, door zijn vrouw verlaten en
door zijn kinderen bespot, met zijn door wonden bedekte lichaam op een mesthoop
zitten. De merkwaardige bekroningen
van de tuitgevels stellen volgens sommigen mesthopen voor.’
Op de gevel: ‘Heilige Job van ’t kapelleken Bescherm ’t Christen Volk Dat U vereert’. Waarom alleen ‘van ’t
kapelleken’ en ‘vereert’ geen
hoofdletter krijgen is onduidelijk, dat geldt ook voor de kleurenkeuze van de letters, soms rood, soms zwart. Is ‘t creativiteit van de letterzetter, zit
er een geheime boodschap achter, is 't een code? Mocht dat laatste het geval zijn dan is die wellicht
alleen maar door gelovigen te kraken en misschien ook wel door de
Italiaanse professor Antonio Negri, want die heeft zich intens met deze
Bijbelse figuur beziggehouden.
Misschien vindt u dat merkwaardig voor een revolutionaire neomarxist
als Negri, maar dat komt doordat u de context niet kent. Negri heeft vele jaren
in Italiaanse gevangenissen doorgebracht. Het is hier de plaats niet om daar
dieper op in te gaan, maar ik probeer straks op ’t internet een filmpje te
vinden dat ’s mans levensverhaal vertelt. U moet onderaan dit stukje maar eens kijken
of ik dat ook gevonden heb. Hoe dan ook: ‘Begin
1983 zit Negri al vier jaar in de gevangenis: aanvankelijk in voorarrest,
beschuldigd van meerdere moorden, later veroordeeld voor het aanzetten tot
terrorisme. Het zijn jaren die gekenmerkt worden door verdriet en pijn en
naarmate ze duren, steeds meer. (…) Negri overleeft deze opschorting van leven
dankzij zelfdiscipline, studie en strijdlustige intellectuele arbeid. En
wanneer de pijn en de leegte hem dreigen te overmeesteren, gaat hij zich
concentreren op teksten die lijden en pijn als thema hebben. (…) Het boek Job
leest hij als een fenomenologie van het lijden en van de onmiddellijkheid van
de ervaring van zinloze pijn in het leven.’ (*) En hij schrijf er een boek over, Il lavoro di Giobbe (Het werk van Job), dat in 1990 uitgegeven
wordt en in 2002 herdrukt. Ik heb dat Italiaanse boek uiteraard niet gelezen en
mocht het in ’t Nederlands vertaald zijn dan had ik er toch niet veel van
begrepen, maar wat ik van dit alles wel onthoud is dat een hedendaagse
revolutionair nog altijd door de Bijbel geïnspireerd kan worden.
Op het net vind ik trouwens een citaat van Negri waaruit blijkt dat ook
Franciscus Van Assisi hem inspiratie levert: ‘Als verzet tegen het opkomende kapitalisme weigerde Franciscus elke
discipline. Tegenover soberheid plaatste hij een vreugdevol leven dat alles
omvatte; de natuur, de dieren, zuster maan en broeder zon, de vogels van het
veld, de arme en uitgebuite mensen, samen tegen de wil van de macht en de
corruptie. Vandaag bevinden wij ons opnieuw in de situatie van Franciscus: we
plaatsen tegenover de ellende van de macht, de vreugde van het zijn. Dit is een
revolutie die geen macht kan beheersen — omdat socialisme, samenwerking en revolutie
samenklitten in liefde, eenvoud en ook onschuld.'
Flor Vandekerckhove
(*) De citaten komen uit Sonja
Lavaert, 2011. Het perspectief van de multitude. Agamben, Machiavelli,
Negri, Spinoza, Virno. VUBPress Brussel. 493 ps. Over dat boek schreef ik eerder een
stuk in http://florsnieuweblog.blogspot.be/2013/01/onder-filosofen.html
Geen opmerkingen:
Een reactie posten