Bredene, 1960 — Marc en ik zijn tien, elf jaar. Op ’t strand ontwaren wij een oude visser
die met zijn pettenstok op een zeehond staat te meppen. Het is hem om de zeehondenhuid te
doen, die kan hij verkopen, daar worden tabakzakken van gemaakt. Marc en ik nemen het op voor de zeehond. Terwijl ik met veel misbaar de ouwe van de zeehond probeer weg te houden, holt Marc naar het politiebureau.
Onze strategie faalt jammerlijk. De flikken hebben wel wat anders te
doen en met lede ogen zien we hoe het inmiddels doodgeslagen beest door die
ouwe in een patattenzak wordt afgevoerd.
Bredene, 2016 — Stel… Marc en ik zijn weer tien en elf. Daar zien we weer datzelfde
tafereel. Marc neemt zijn iPhone en
belt Gaia. In afwachting dat Michel Vandenbosch ons te hulp vliedt, nemen
we een selfie, die ouwe, de zeehond en wij. Marc heeft
ook een sms naar de pers verstuurd. De tv stuurt er een ploeg op af. Voor de
camera geven we elk onze versie. De politie is intussen door het
Blankenbergse Sea Life Center getipt
en besluit een perimeter in te stellen. Een
drone van de luchtmacht doorklieft het luchtruim. Terwijl we naar de drone kijken krijgt de zeehond nog een dreun. Door de klimaatopwarming dreigt het opkomend tij de perimeter te overspoelen. De drone vliegt op de Thorntonbank te pletter tegen een windmolen. Van de weeromstuit heropent Electrabel een lichtjes gescheurde kerncentrale. De politie onderzoekt de
woning van die ouwe. Daar vinden ze geen tabakzakken, wel een wietplant. Reden genoeg om het
dreigingsniveau naar 4 op te trekken. In een inderhaast gehouden internetenquête
eisen de Bredenaars meer blauw op 't strand. Massabijeenkomsten, zoals de
bedevaart naar ’t visserskapelletje, worden afgeschaft. Het vuurwerk van 21
juli mag wel doorgaan, maar alleen binnenskamers.
Zeemansverlangen
Geen opmerkingen:
Een reactie posten