Bevaderen

Mijn dochter is een merk aan ’t construeren, een hemdenmerk, een merk voor mannenhemden. Ze ontwerpt die hemden, ze naait ze en verdeelt ze. Omheen dat merk organiseert ze pop-ups, facebookdingen en een website. Dat merk heet Benny Blasé, de site vind je hier en de faceboekpagina staat daar. Tot zover de reclame.

Die dochter van mij staat al lang niet meer in haar kinderschoenen, maar dat merk van haar nog wel. Benny Blasé zet zijn allereerste stappen. En dit is wat je dan als vader denkt: als dat maar goed komt. Wegens concurrentie & marktschommelingen & crisis & onzekerheid & boekhouders & kapitalisme & oorlogsdreiging & interestvoeten & stress & instortende beurzen & kastekorten & dubieuze debiteuren & cashflow & belastingen & textielbaronnen & geldwolven & economische bubbels…

Weet je wat het is? Hoe oud ze ook zijn, het blijven je kinderen. Ik zie dat aan hun moeder die hen blijft bemoederen. Ik heb die moeder er trouwens al menig keer op gewezen, maar ze kan het niet laten, ’t is haar natuur. Vaders hebben daar niet zo'n last van. Bevaderen bestaat ook wel, maar ’t is te weinig om het te benoemen; bevaderen, het staat zelfs niet in de woordenlijst.

Gisteren zat ik bij mijn dochter aan tafel, waar ik naar haar ondernemersdrift luisterde, haar betrachtingen, realisaties, verwachtingen en onzekerheden. Je onthoudt toch vooral dat laatste, de onzekerheden. Je zou die willen wegnemen, want, ja, het blijft, zoals gezegd, je kind.

Maar wat kan ik doen? Mijn kast hangt vol hemden die ik nooit aantrek. Ze hangen daar al zo lang dat ik niet weet wanneer ik ze gekocht heb en waarom. Mijn visie op de hemdenmarkt is van generlei waarde. Ik voel me nutteloos.

Het was er uit voor ik ’t besefte. Ik zei: ‘Waarom spreek je niet eens met Rachida Aziz? Zij heeft al die watertjes al doorgezwommen, ze heeft al menig zakelijk wolfijzer en commercieel schietgeweer getrotseerd. Ze zou je ongetwijfeld goede raad kunnen geven. Waarom contacteer je haar niet eens?' Daar had mijn dochter niet meteen een antwoord op. Ze zweeg. Dat deed ik eveneens, want bevaderen gebeurt, zoals gezegd, in homeopatische proporties.

Wat kan ik verder doen? Tegen mijn dochter kan ik nog zeggen dat ze Aziz’ winkel, Azira, hier kan vinden. En tegen Rachida zeg ik dit: ‘Mocht Benny Blasé je contacteren, weet dan dat hij de dochter van De Laatste Vuurtorenwachter is.’  Als bevaderen volstaat dat, vind ik, want het wordt al gauw te veel.

Flor Vandekerckhove

Over de watertjes die Rachida Aziz alreeds doorgezwommen heeft