Enkele weken geleden begon ik aan dit project waarin ik me De Leeuw van Vlaanderen, het meesterwerk
van Hendrik Conscience, toe-eigen. Het is een project waarbij ik een fictief verhaal en de
making-of ervan laat samenvallen. [Wie in de rechterkolom van de blog op het label 'Conscience' drukt wordt naar vorige afleveringen geleid.]
We bevinden ons in het jaar 2102. Plaats van het gebeuren is Oostende,
meer bepaald de Oosteroever van de aldaar gelegen haven. Dat
gebied is opgesplitst in twee verschillende biotopen, gescheiden door het water
van het Visserijdok. Aan gene zijde ligt een compleet gerenoveerde wijk, waarin
casino’s, chique hotels, luxueuze appartementen en exclusieve winkels elkaar
verdringen. Ik heb het er al eerder over gehad. Daar dien ik evenwel aan toe te
voegen dat er tussen al die chic één enkele horecazaak rest die aan vroegere
tijden herinnert, met name café Het Slot,
gevestigd op de benedenverdieping van het gelijknamige hotel.
Dat het café daar is kunnen blijven, komt door de voortvarende acties
van de vzw
Oosteroever, een plaatselijke actiegroep die
zich rond de eeuwwisseling verzet tegen de projectontwikkelaars. In de strijd
hebben die actievoerders dat café letterlijk uit de vernieling gesleept. In
2102 is het de stamkroeg geworden van de uitgezogenen
die via het Uitzuiggebouw (voorheen
de Vismijn) op de arbeidsmarkt terechtkomen. Nadat ze uitgezogen zijn, trekken
ze het dok over om zich in hun stamcafé te herbronnen.
Over dat herbronnen moet ik trouwens ook nog 1 en ander kwijt, want de
manier waarop dat in 2102 gebeurt is anders dan nu en toch hetzelfde. Hoe geschiedt
dat heden? Na de dagtaak, die het uiterste van hem vraagt, wordt de werkman normaliter
opgevangen door een vrouw (moeder, echtgenote, vriendin, maîtresse, hoer…). Zij
bezorgt hem nieuwe energie, zodat hij ’s anderendaags weer fris & monter aan de
slag kan.
In 2102 gebeurt dat nog altijd zo, maar dan erger. De fase, waarin de
economie tegen die tijd terechtgekomen is, heet dan ook niet voor niets het vampierkapitalisme. De werknemers worden
uitgezogen. Tegen het einde van de werkdag
zijn ze bloedloos. Ze dreigen zombies te worden, en je weet hoe gevaarlijk die
zijn voor de gevestigde orde. (Wie niet goed op de hoogte is van de lifestyle van de zombies, moet hier maar eens kijken, hzij zal versteld staan.)
Het is hier dat onze heldin, Rooie Machteld, haar rol begint te spelen.
Zij huurt een kamer in
Niet alleen de gelagzaal krijgt daardoor veel volk over de vloer. Op de
tweede tekening is te zien dat al die uitgezogen mannen naar boven trekken,
naar Machteld. Een lange rij wacht op de trap een beurt af. Tegen betaling laat Machteld
zich door het cliënteel uitzuigen, waarna de mannen weer over vers bloed beschikken die ze in het Uitzuiggebouw op hun beurt te gelde kunnen maken.
U begrijpt dat het een helse kringloop is, waarin de ene mens de andere
uitzuigt. Au fond verschilt die
niet van wat we vandaag meemaken, maar ’t is wel een vuile poespas met al dat
bloed.
Kan die kringloop ooit doorbroken worden? Die vraag heb ik me al
meermaals gesteld. Misschien volgt er in volgende afleveringen een antwoord.
Kom dat zien! Kom dat zien!
Flor Vandekerckhove
Tekeningen Jo Clauwaert
Geen opmerkingen:
Een reactie posten