 |
| (© Jo Clauwaert) |
Een trouwe lezer — ik heb geen andere — stuurt me een uitspraak van Machteld, de blonde heldin uit De leeuw van Vlaanderen. Het is zijn lievelingsquote: ‘Is myne lieve moei dood? ô God
wat droefheid! Is zy dood? Zal ik ze nimmer wederzien? Och vader! ondersteun my
- ik bezwyk.’
Zo’n
gevoelens zul je de roodharige Machteld uit mijn toe-eigening niet horen uiten.
Ten eerste is zij opgevoed in een vaderloos gezin en ten tweede is ze niet iemand die om de haverklap bezwijkt; mijn Machteld is wel geen
moei, maar ze is toch een harde
tante.
De
balkondeur staat open, er waait een lichte bries die het gordijn laat opwaaien.
Daarachter bevindt zich de kamer die Machteld in hotel Het Slot huurt,
een van de futuristische gebouwen die momenteel op de Oostendse Oosteroever neergepoot
worden.
Jo
Clauwaert tekent haar terwijl ze zich ontdoet van haar gothic mantel. Daaronder
draagt ze sexy lingerie, jarretelles… Kledij die verduidelijkt dat Machteld die
hotelkamer niet zomaar huurt. Ze heeft zich vestimentair voorbereid op de
dingen die gaan komen. Welke dingen? Wel, de dingen die met ons vampierverhaal
te maken hebben.
Vanaf
het balkon heeft Rooie Machteld een uitkijk op het Uitzuiggebouw dat zich aan
gene kant van het dok bevindt. Omgekeerd geldt
evengoed: vanaf het Uitzuiggebouw kan iedereen haar zien staan. In lingerie!
Wat uiteraard erg uitnodigend is voor de uitgezogenen
die zich aldaar ophouden.
Laten
we er geen doekjes om winden: Rooie Macheld is een hoer. Vanaf dat balkon
presenteert ze zich aan de uitgezogen mannen. Bloedeloos, want uitgezogen als
ze zijn, zullen ze, als zombies, in groten getale het dok oversteken om zich bij haar van
vers bloed te voorzien. Ha ja, want Rooie Machteld is niet zomaar een hoer, ze
is een hoer in een vampierverhaal dat u meeneemt naar 2102, de bloedeloze toekomst
van Vlaanderen, 800 jaar nadat de Slag der gulden sporen enzovoort en zo verder.
Flor
Vandekerckhove
(Vervolgt)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten