ER IS grote gelijkenis tussen bovenstaande foto en Het Laatste Avondmaal, muurschildering van Leonardo da Vinci. Beide beelden tonen een exclusief mannelijk
gezelschap en in beide gevallen bevindt iedereen zich aan gene kant van de
dis. Foto en schilderij tellen elk evenveel mensen en die zijn allemaal christelijk geïnspireerd.
Zelf sta ik daar niet bij, noch op de muurschildering, noch op de foto, maar ik ken wel, op één na, de
jongens die hier als het bestuur van Patro Bredene-Duinen vereeuwigd worden. Zittend van links naar rechts: Marcel Derdeyn (met pijp!), Willy Versluys (met Di-Rupostrikje), Ronny David, Ivan Schamp (met ferme manchetten), Serge
Schaut (met balpen, klaar om notities te nemen) en Marc Loy. Staand, van links naar rechts: (volgens Vanmassenhove is dat misschien)
Bob Coninck, Roland Vanmassenhove (†), Hugo Pauwels, Danny Crabeels (met veterdas),
Honoré Pitteljon, Erik Poppe en Danny Kerkaert. Ivan Schamp weet zeker dat de foto gemaakt werd in de eetzaal
van het Europa hotel te Bredene, bijna zeker in 1967.
De naam Patro vraagt enige
verduidelijking. De term komt van patronaat, instituut dat oorspronkelijk dient ter vorming van de katholieke jeugd. In België ligt die oorsprong omstreeks 1850, maar in Bredene is het iets van halverwege de jaren zestig van de vorige eeuw. De
patronaten zijn parochiaal gebonden en, naar oude katholieke gewoonte, gescheiden in jongens en meisjes. Dat
laatste verklaart waarom bovenstaand gezelschap exclusief mannelijk is.
In de tijd dat deze foto gemaakt wordt, loopt het verschijnsel van de
patronaten al op zijn laatste beentjes. Ze zijn opgeslorpt door meer gestructureerde jeugdbewegingen. In Bredene-Duinen gaat het evenwel een andere richting uit. Daar is vroeger een gestructureerd ding geweest (KSA)↗︎, maar erg geslaagd was dat niet, dan liever een minder gestructureerd patronaat.
U zou het die jongens op de foto niet nageven, maar ze zijn afscheid van de kerk aan ’t nemen. Letterlijk. Dat patronaat heeft
oorspronkelijk de crypte van de parochiekerk als lokaal. Willy Boey herinnert
zich die crypte erg goed: ‘Ik heb de poten van onder mijn gat gelopen, eerst naar
de onderpastoor, dan naar de pastoor, om een lokaal af te bedelen, er was ruimte genoeg. Ten slotte kregen we de crypte onder de kerk als lokaal;
een vochtige, koude, smerige ruimte, met de belofte dat we het zouden kuisen en
onderhouden. Marcel Derdeyn heeft er het meeste werk aan gedaan om dat in orde te
krijgen. Ik werkte intussen immers bij de spoorwegen in Brussel, en kon daar
slechts in de weekends zijn.’ In 1967 hebben de
jongens op de foto van die crypte afscheid genomen. Dat heeft minder met
een geloofscrisis te maken dan met het opspelen van de hormonen, waardoor een
jeugdwerking zonder meisjes niet langer een optie is. Patronaat wordt Patro en de doelstellingen worden deze
van een moderne jeugdclubwerking. Het lokaal verhuist eerst naar een tearoom en
later naar de dancing Djinn, alwaar
de katholieke jeugd ongepatroneerd aan ’t dansen slaat, tijdens fuiven die tot diep in de nacht Thé Dansant genoemd worden en waarop La Bamba ongetwijfeld de meest gedraaide
plaat is.
 |
| — 1969. La Bamba, tijdens een sinterklaasfuif van Patro, de door jongeren zelfbeheerde jeugdclub die de bevoogding van de pastoor achter zich gelaten heeft. (Still uit een super 8 film.) — |
[Deze post dateert van 2016. In 2024 redigeer ik hem opnieuw, ten behoeve van de FB-groep Bredene Retro.]
Geen opmerkingen:
Een reactie posten