De zee aan een wasdraad

—Dichters op het strand: links W.H. Auden, rechts Bob Dylan. Midden: 't is haar stem die we daar horen. — 

‘I’ll love you till the ocean /Is folded and hung up to dry’ 

(W. H. Auden)

GEEN MENS te zien, alleen die stem. Dylan zegt dat het ochtend is, Auden zegt avond. Volgens Auden heeft ze het over houwen & trouwen, Dylan zegt knechting & afscheid. Zelf weet ik alleen dat de tekst ons met de wind komt toewaaien en dat we ernaartoe stappen. Auden zegt dat de vrouw het over de zee heeft die aan een wasdraad hangt, wat hem danig enthousiasmeert, volgens Dylan betekent dat alleen dat die vrouw een hoek af heeft. Dan zien we haar op ’t einde van een strandhoofd zitten. We stappen op haar af, elkaar vasthoudend om niet uit te glijden. Wanneer we eindelijk naast haar staan, haalt ze tien kiezelsteentjes uit haar mond en zegt dat ze een tafelrede inoefent. Auden, die nochtans voor de mannen is, wordt smoor, Dylan zegt dat we ons beter uit de voeten maken. Zelf zeg ik iets over opkomend tij. Als we van dat strandhoofd weg zijn, zien we hoe zij de zee van de wasdraad haalt, weer de kiezels in haar mond steekt en verder gaat met het inoefenen van haar rede die nog altijd over knechting & afscheid gaat, althans volgens Dylan, en volgens Auden over houwen & trouwen. Zelf begrijp ik er niets van, maar dat komt, daar moet ik zowel Dylan als Auden gelijk in geven, doordat ik bitterjong ben. Daar moet ik vandaag weer aan denken. Ik ben oud nu. ’t Regent. Polleken sluit de ogen. Ze kunnen allemaal de pot op, denkt hij, de dichters, de songwriters, de geesten, de doden, de zeemeerminnen, degenen die zich alles herinneren, degenen die zich niets herinneren. Allemaal. Dan vallen we in slaap, Polleken en ik. Wanneer ik een uur later ontwaak, weet ik een moment lang waarover de tafelrede gaat. Dan ontgaat het me weer.

Flor Vandekerckhove⇲

Dit prozagedicht heeft een staartje. Van Audens gedicht, ‘As I Walked Out One Evening’, dat me (samen met Dylans song 'As I Went Out One Morning') tot dit verhaal inspireerde, maakte ik een vertaling:  ’Die avond op de Spinoladijk’↗︎ U kunt die vertaling hier↗︎ horen declameren door woordkunstenaar Nancy Zwaenepoel.