Elk jaar een kerstverhaal. Ik handhaaf die traditie wanneer ik in 1988 Het
Visserijblad overneem. Ook na mijn pensioen blijf ik
de traditie trouw: jaarlijks een kerstverhaal, maar nu in de blog. Dat dient ruim geïnterpreteerd te worden. Het kan een klassiek verhaal
zijn, zoals Kerst op de Oostendse Oosteroever, een lied zoals Kerstmis kan de boom in of een gedicht zoals Kerst op Pasen. En wat het dit jaar wordt, weet ik
nog niet. Om inspiratie op te doen ga ik joggen, want het is zoals Peter Ampe het
hier in ’t Engels zegt: The Mind Works Best At Running Speed. Tegen de tijd dat ik onder de
douche sta hoop ik een idee te hebben, een aanzet, iets…
Ik woon op een boogscheut van een van ’s werelds mooiste
natuurgebieden, de Noordzee. Daar loop ik regelmatig enkele kantjes van af, een
tocht van acht, hooguit tien kilometer, altijd weer dezelfde weg. Onderweg kom ik altijd weer dezelfde mensen tegen: de dikke man, de
jonge vrouw met het hondje, de oude man met de rollator, de Brusselse buurman en
zijn hondje… Het zijn eenzaten zoals ik. De jonge vrouw en ik knikken elkaar toe, de
rollatorman laat me stoppen voor een babbel, altijd dezelfde babbel. De dikke man
kijkt me na al die jaren nog steeds niet aan; dat vind ik vreemd, net zoals ik
het vreemd vind dat hij zo dik blijft zijn, je zou denken, van al dat wandelen… Mijn Brusselse buurman is in de tachtig en zijn hondje is in
hondenjaren nog ouder. Dat wil zeggen, wás
ouder, want het is onlangs overleden. De Brusselse buurman blijft dezelfde
wandeling maken, maar nu zonder hondje.
Kerst nadert en daarmee ook de dwingende gedachte Nodig Eens Een Eenzame Uit. Wie ook nadert is de jonge vrouw met
het hondje. Ze knikt, ik knik. Ze is een eenzaat, maar ik zie er geen eenzame mens
in. Eenzaat, eenzaam, da’s niet ’t zelfde. De rollatorman is dat misschien wel,
eenzaam, maar ik weet dat hij een echtgenote heeft waaraan hij met zijn
rollator probeert te ontsnappen. De dikke man, ja, dat is een eenzame eenzaat en de Brusselse buurman is dat ook, zo zonder zijn hondje. Nodig Eens Een Eenzame Uit. Ik zou die twee kunnen uitnodigen. Ik zou een kalkoen kunnen kopen en
een boomstronk in crème au beurre, dat
zou die dikke wel lusten. Ik zou mijn venster kunnen versieren met lampions en
aan de gevel zou ik zo’n kerstman kunnen hangen. Ik zou een kerstboom in huis
kunnen halen. Ik zou er dan ook cadeautjes onder kunnen leggen, eentje voor de
Brusselaar en eentje voor de dikke man, ik zou dit en ik zou dat… maar ik ga
dat allemaal niet doen.
Heb ik overigens al gezegd dat veel van mijn kerstverhalen antikerstverhalen
zijn?
Flor Vandekerckhove
Geen opmerkingen:
Een reactie posten