IN EEN BIJLAGE van De Morgen interviewt journalist
Freek Evers zijn vader, Ronny, een oude socialist. (°) De zoon probeert te begrijpen waarom vader socialist is. Vader
probeert het uit te leggen. Ze slagen er niet echt in, noch in het begrijpen noch
in het uitleggen. Andere tijden!
Freek is van
1988. In 2018 wordt hij dertig; een jonkie, veel jonger dan mijn
kinderen bijvoorbeeld. Tevergeefs zoek ik naar de leeftijd van vader, die in zijn jonge jaren marxist is.
Het interview leert me dat Ronny nog rookt, wat me laat vermoeden dat hij jonger is dan ik, op mijn leeftijd zijn er niet veel meer aan de tabak. Ronny Evers is jonger, maar niet veel: ‘Als mijn vader het over zijn tijd heeft, bevinden we ons halfweg de jaren 70, begin jaren 80.’ Mijn tijd situeer ik eerder aan het einde van de jaren 60⇲ tot dik in de jaren 70. Onze tijden, die van Ronny en van mij, overlappen elkaar gedeeltelijk. En die overlapping geschiedt in Gent, alwaar wij als generatiegenoten⇲ de dingen beleven.
Het interview leert me dat Ronny nog rookt, wat me laat vermoeden dat hij jonger is dan ik, op mijn leeftijd zijn er niet veel meer aan de tabak. Ronny Evers is jonger, maar niet veel: ‘Als mijn vader het over zijn tijd heeft, bevinden we ons halfweg de jaren 70, begin jaren 80.’ Mijn tijd situeer ik eerder aan het einde van de jaren 60⇲ tot dik in de jaren 70. Onze tijden, die van Ronny en van mij, overlappen elkaar gedeeltelijk. En die overlapping geschiedt in Gent, alwaar wij als generatiegenoten⇲ de dingen beleven.
‘Rond die Vooruit bruiste het als nooit tevoren. “Dat was hier het rode plein”, mijmert hij wanneer we besluiten om (…) een wandeling te maken in Gent. In de cafés die het gebouw Vooruit omsingelden vond je naast verschillende soorten bier ook alle tinten rood. Van de Kommunistische Partij, over de Revolutionaire Arbeidersliga (RAL) tot Alle Macht aan de Arbeiders (…).’
De KP hield inderdaad meetings in de nabijgelegen Minardschouwburg. Nabij dat ‘rode plein’
werd ook dagblad Vooruit gedrukt en uitgegeven. Zowel AMADA als RAL hadden
een ankerpunt om de hoek. Over het lokaal van de RAL⇲, dat zich aldaar bevond, heb
ik al iets geschreven. Ook over een van de omliggende cafés, die vader
Evers zich goed herinnert, heb ik hier⇲ een stukje gepubliceerd, meer bepaald over ’t Keetje.
Ronny Evers ‘herinnert zich hoe
hij als zeventien- of achttienjarige aan de vooravond van 1 mei naar NTGent
trok voor een evenement dat georganiseerd werd door de RAL. Hij beschrijft een
gebouw dat helemaal in rood was gedrapeerd. Op het programma: het theaterstuk Mistero
Buffo van de Italiaanse toneelschrijver
Dario Fo, gebracht door de Internationale Nieuwe Scène.’
Misschien zijn we elkaar wel tegen ’t lijf gelopen, Ronny en ik, ik was daar ook. In mijn herinnering betreft het wel twee evenementen. De
opvoering van Mistero Buffo was, denk ik in de theaterzaal van Vooruit. In het NTG heb ik op 1 mei,
denk ik, een stukje van De boerderij der
dieren gezien, opgevoerd door Het
Trojaanse Paard. Denk ik, denk ik, denk ik. Mijn geheugen is niet erg betrouwbaar
meer, gesteld dat het dat ooit geweest is. Vader Evers is iets jonger, onbetwistbaar voordeel als het om geheugens gaat. Wat we ons beiden gelijk herinneren is dit: ‘Je moet zo’n avond vergelijken met
Tomorrowland, maar dan met betekenis.’ Misschien overdrijft Ronny de omvang, wat hij niet overdrijft is de betekenis. Goed
dat iemand ons, oudjes, daar weer aan herinnert. Goed ook dat iemand daar de jonkies nog eens
op wijst.
° Mijn vader, de sos.
DM-journalist Freek Evers in gesprek met Ronny Evers, ooit een trotse Gentse
socialist. In DM keerpunt, 30.12.2017.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten