maandag 22 oktober 2018

Jeugd, de toekomst lacht u toe


HET REGISTER TER rechterzijde van deze blog bevat het label Vabre. Wie het aantikt wordt naar meer dan twintig posten geleid. Want ja, ik vertel graag over dat bergdorpje in de Languedoc. In maart publiceerde ik in die reeks een stukje over twee ferme vrouwmensen, Christine en Florence, steunpilaren van de plaatselijke gemeenschap. Op ’t einde maakte ik een belofte: Over Vanessa, de jonge coiffeuse, ga ik het een volgende keer hebben.’
Wat weet ik over Vanessa? Ik weet dat ze een piercing heeft. Ook weet ik dat ze jong & dynamisch is, ze is actief in de plaatselijke middenstandsbond. In de bingo heeft ze een Amerikaanse koelkast gewonnen en ze runt een eigen kapperszaak. Ik ben een van haar klanten. Ze is single.
Hetero? Bi? Lesbisch? Over haar seksuele voorkeuren weet ik niets, het is niet omdat ze me knipt dat we intiem zijn. Ware ik vijftig jaar jonger geweest zou dat anders liggen, maar op mijn leeftijd is terughoudendheid een strategie.
Waarom begin ik er dan over? Wel, ik wil iets terugdoen voor de geneugten die het dorp me al zoveel jaren bezorgt. Ik wil de gestage commerciële neergang van Vabre een halt toeroepen. Vandaar een oproep.
Mochten er jonge lezers zijn (m/v/x) die een amoureuze verbintenis nastreven en 't elders zo’n beetje uitgekeken zijn, raad ik hun aan om eens in de kapperszaak van Vanessa binnen te wippen, ze lijkt een goede partij te zijn. 
— De Laatste Vuurtorenwachter wil de gestage
demografische neergang van Vabre een halt toeroepen. —
Allemaal goed & wel, zegt ge, maar wat moet een mens daar hele dagen doen, terwijl Vanessa andere mensen aan ’t knippen is? Wel, ook wat dat betreft weet ik raad.
Vier huizen verder, in dezelfde straat, bevindt zich de krantenwinkel. Die is momenteel over te nemen, de uitbaters gaan met pensioen. Zou dat niets voor u zijn? De zaak is ook bekend voor zijn plastiek bloemen en 't ook een filiaal van Phildar: Vanessa, gazetten, fikfak, blommen, sjette… Dat kan niet misgaan.
Een alternatief voor de krantenwinkel biedt de leegstaande bar-tabac, Café Du Pont, maar daarover schrijf ik straks een apart stukje. Eerst eten.

Geen opmerkingen: