Vijf tips om in Vlaanderen een klein Trumpje te worden

Instructie —  Achteraan zitten de malcontenten. Altijd. De plaatsen achteraan, dat zijn altijd broeihaarden van verzet. Altijd. Kijk ernaar. U maakt iets mee daar achteraan. U moet dat goed in de gaten houden, daar achteraan. Dat is daar niet stil te krijgen. Dat schorem luistert niet eens, dat zit daar maar te grijnzen en cynisch te wezen. Die daar achteraan, die houden een glas vast en vallen op door extreem baldadig wangedrag. Juist die troep, daar achteraan, dat zootje, dat wordt de basis van uw nieuwe meerderheid, daar moet u mee leren werken. Ga er dus meteen tussen zitten. Doe eraan mee!

Details — Let vooral goed op de details. Klein, maar belangrijk. Op het dashboard van uw wagen hebt u een krant liggen. Niet zomaar een krant, maar Le Monde. Denk maar niet dat ze dat niet opmerken!  Ze zien u aankomen met uw wagen of ze zien u ermee parkeren of ze zien hem daar staan, uw wagen, midden op het plein, recht tegenover de zaal, vlak onder het licht van die ene lantaarn. Godver, zeggen ze, da’s iemand die Le Monde leest. Het is een detail, maar niet onbelangrijk.  Die leest Le Monde, denken ze, en ze worden met vrees overvallen.

Woordkramer — Beheers het woord! Uw woorden moeten gevreesd worden, bewonderd, gehaat, verguisd, opgehemeld, genoteerd, bewaard, doorgegeven en overgenomen. Uw woorden moeten gedragen worden, van de ene vergadering naar de andere. Op den duur zult u ze ergens weer tegenkomen, uw eigen woorden, uw bloedeigen woorden. U zult ze uit de bek van anderen horen komen. Dan zijn ze niet vruchteloos geweest, die woorden van u, neen dat zijn ze niet. Niemand zal er nog iets aan toevoegen, niemand zal iets vertellen wat u niet wist. Rest u alleen nog goedkeurend te knikken als u iemand anders uw eigen woorden hoort uitspreken.

Spaander ­— U hebt hen zopas weer eens de volle laag gegeven. Allemaal. Keihard! Ze hebben gesidderd en ze sidderden nog steeds. Spaar nooit iemand. Gebruik doorslaande argumenten. Noem de dingen bij hun naam. Een kat een kat. Zodra u uitgesproken bent, gaat u weer zitten. U luistert al niet meer. U weet immers wat er gaat komen. U kent het vervolg. U kent ze immers, uw tegenstrevers. U kent ze allemaal, stuk voor stuk. Samen vormen ze het apparaat. Laat het apparaat nooit aan de praat. Luister nooit naar argumenten. Nooit! Geef nooit een spaander toe. Nooit, zeg ik u, nooit!

Poppen — Gaan we met de bus of met de trein? Onbelangrijk probleem? Zij zeggen trein. Dan zegt u bus! Zeker weten!  Niet twijfelen. Maar stel dat ze de bus verkiezen, dan wordt het trein! En er wordt samen gereisd. Geen compromis.  Nooit. U beslist. Stel, gewoon voor de vorm, dat u zegt: ‘Laat ons niet bekvechten over treinen en bussen, voor mij is het eigenlijk allemaal om het even.’ Stel! Dan zou dat hun overwinning geworden zijn. De poppen gaan opeens aan het dansen, zoals dat heet. En de volgende vergadering is het zover.  Pats!  Dan krijgt u de volle laag.

[Naar de inhoud zijn bovenstaande stukjes aforismen, korte, bondige uitspraken. Aforismen zijn vaak grappig, paradoxaal en/of absurd en bevatten vaak een boodschap van wijsheid. U hebt begrepen dat het in dit geval pseudowijsheden betreft. Bovenstaande aforismen zijn ook iets langer dan we ze thans gewoon zijn (dat was ooit wel anders hoor), en dat komt doordat ze qua vorm drabbles zijn, dus exact 100 woorden lang.  (Flor Vandekerckhove)]