Het laatste avontuur van de straatloper

Luister maar: Klik hier !

1. Je bevindt je in een vreemde slaapkamer. Vreemde vrouw aan de ene kant van ’t bed, jij aan de andere. Beiden naakt. Opeens denk je aan je echtgenote. Je denkt: wat sta ik hier eigenlijk te doen? De vrouw denkt: waarop wachten we eigenlijk? Je kijkt in ’t rond, zoekt hulp en ziet opeens de weegschaal staan, hij steekt een beetje onder de rand van ’t bed uit, een personenweegschaal, een analoge personenweegschaal. Je bukt je, haalt de weegschaal van onder het bed en gaat erop staan: ‘Godver’, zeg je, ‘weeral vijf kilo bijgekomen, ik ga maar eens naar huis.’

2. Vlak voor het huis van die vreemde vrouw kom je onverwachts je echtgenote tegen. ‘Wat doe jij hier?’ vraagt ze terecht. Je antwoordt naar waarheid: ‘ik heb me zojuist op een analoge personenweegschaal gewogen.’ Ze zegt: ‘Analoog? Dat het nog bestaat! En,’ voegt ze er benieuwd aan toe, ‘hoeveel weeg je daarop?’ Je antwoordt: ‘Vijf kilo meer dan thuis.’ Ze wuift het verschil weg. ‘Dat komt,’ zegt ze, ‘doordat het een analoge personenweegschaal is.’ Opeens zie je haar schrikken. ‘Ik denk,’ zegt ze, ‘dat iemand achter je iets door ’t raam gegooid heeft.’  jij denkt: dat zal die weegschaal zijn.

3. ’s Avonds, thuis, in de echtelijke slaapkamer, weeg je je op de digitale personenweegschaal. Je echtgenote vraagt: ‘Hoeveel weeg je nu?’ Je zegt: ‘Ik sta weer op mijn normale gewicht.’ Ze keert zich op haar andere zij en zegt: ‘Die analoge weegschalen zijn niet te vertrouwen.’ En ze knipt het licht uit. Zelf denk je in ‘t donker nog een wijle na over de betekenis van de term ‘een voltooid leven’ en over de beperkingen van de wet die niet toestaat omwille van een voltooid leven euthanasie te krijgen, want zo voelt je leven op dat moment wel aan: voltooid.

Flor Vandekerckhove