Intussen op de Oosteroever in Oostende

Oostende Oosteroever — Wellicht ken ik het gebouw beter dan degenen die er nu de lakens uitdelen, ik ken het ook al langer. Toen ik het voor het eerst betrad was daar een magazijn voor scheepsbenodigdheden, boven waren kantoren en ook die waren met de visserij verbonden: SCAP (wellicht Société Coöperative d’Armateurs de Pêche) en Hulp in Nood (coöperatieve verzekeringsmij.) Later vestigen North Sea Bunkers en de flamboyante Vlaamse Vissersbond zich in het pand… Ja, het gebouw torst geschiedenis. Met de teloorgang van de visserij kwam het leeg te staan, de alom toeslaande gentrificatie↗︎ nam de Oosteroever over.

Inmiddels heeft de O.666 haar tenten in het gebouw opgeslagen. Zelf ben ik gecharmeerd door de naam die met de beginletter O. naar de Oostendse vissersvaartuigen verwijst, en nog meer door 666, getal van het beest, ge moet maar durven, zeer rock 'n roll. Beneden kun je daar nu een glas consumeren. Wat je daar ook kunt doen is genieten van opvoeringen en concerten. Zoals onlangs nog van Ostend Social Club Avondgenoegen↗︎, het duo waarin u onder het nummer 2 De Laatste Pianoman en ondergetekende herkent. Het publiek was daar zeer over te spreken en zelf waren wij zeer te spreken over het warme onthaal dat zaalmanager Anke (onder nummer 3) voor ons in petto had.

Ik wil iets langer stilstaan bij de foto onder 4. Jean-Paul Chemin toont ons een boekje. (°)

—  Illustratie uit Une bonne heure

de bonheur (Jean-Paul Chemin). —

Dat bevat twee CD’s, waarop hij, zoals alleen Franstaligen dat kunnen, en geruggensteund door Les Pierrots Lunaires, eigen en andermans teksten zingt. In de O.666 was toen bovendien grafisch werk van Jean-Paul te zien: ontwerpen van leuk vormgegeven boekjes — echte hebbedingetjes — waarin hij een kunstenaar belicht, bijvoorbeeld Paul Delvaux. (°°)

Mijn ontmoeting in O.666 met deze Franssprekende medemens laat me als bij toverslag begrijpen dat er een interessante kruisbestuiging plaats kan grijpen tussen enerzijds ons, noorderlingen, waarvan velen zich danig geërgerd hebben aan de spectaculaire ontwikkelingen op de Oosteroever, en anderzijds de zuiderlingen die juist door die ontwikkelingen aangetrokken worden. ‘t Is trouwens niet voor het eerst dat zoiets in Oostende zou gebeuren, het maakt zelfs deel uit van het DNA van die stad: er is Henri Vandeputte↗︎ geweest die zelfs Hugo Claus beïnvloed heeft, Matthieu Corman↗︎ is evenmin een ‘gebraakt & gescheten Oostendenaar’↗︎. Over Henri Storck, Felix Labisse en Henry van Vyve heb ik het hier↗︎ gehad. En zelf zal ik nooit vergeten dat de francofone Yvon Kermarrec↗︎ me destijds bij mijn eerste literaire stappen begeleid heeft. Wel dan!

Flor Vandekerckhove↗︎

(°) Jean-Paul Chemin. Une bonne heure de bonheur. Meer erover staat hier.

(°°) Jean-Paul Chemin. Paul Delvaux – Waar zijn penseel  stierf op het doek. Vertaald door Debbie Cosijns.