Simona Kossak en ik

Links: Een gezamenlijke maaltijd, Simona Kossak en het everzwijn Żabka (foto: Lech Wilczek).
Rechts: Flor en de kat Polleke, na de maaltijd.

ZIELSVERWANT zou ik haar niet noemen, maar we hebben toch veel gemeen, Simona Kossak (°1943 - †2007) en ik. Zij was wetenschapper, auteur van bekroonde films en een activiste; ik weet van toeten noch blazen, ben herschoold als automecanicien en een luie donder. Zij leefde in een houten hut in het oerbos, zonder elektriciteit of stromend water; ik leef in een versleten huis, met oude bedrading en loden waterbuizen. Zij had een huisdier, everzwijn Żabka, een teef die bij haar in bed sliep. Mijn huisdier, de kat Polleke, slaapt liever apart, in een rieten vismand. Er werd een film over haar gemaakt, ik ga onopgemerkt door het leven… Al die gelijkenissen! Nu moet ik alleen nog begrijpen waarom ik dit stukje post. Kan het met kerst & nieuw te maken hebben? Voel ik dezer dagen soortement verbondenheid met mens, dier, aarde, kosmos? Geen idee. Wel moet ik bekennen dat ik soms een heimelijk verlangen koester om in een oerbos te wonen, maar dan een met wifi.

Flor Vandekerckhove⇲

In 2022 publiceerde uitgeverij De Lachende Visch Honderd titelloze eenparagraafverhalen, e-boek van Flor Vandekerckhove. De bundel wordt ingeleid door Flors oud-leraar Nederlands Alfons Vandenbussche.

Zoals alle e-boeken van uitgeverij De Lachende Visch is ook Honderd titelloze eenparagraafverhalen gratis voor elkeen die erom vraagt. Doe het nu en het boek valt vandaag nog in je mailbox. ’t Is een nieuwjaarscadeau van De Laatste Vuurtorenwachter. Doe het meteen via liefkemores@telenet.be↗︎.